라틴어 문장 검색

cui miseriae proxumus est is qui adpropinquans aliquod malum metuit exanimatusque pendet animi.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 투스쿨라눔의 대화, 4권 35:4)
quamvis licet insectemur istos, ut Carneades solebat, metuo ne soli philosophi sint.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 투스쿨라눔의 대화, 4권 53:7)
sed quamquam de ipsius metus inconstantia inbecillitate levitate dicendum est, tamen multum prodest ea, quae metuuntur, ipsa contemnere.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 투스쿨라눔의 대화, 4권 64:6)
itaque sive casu accidit sive consilio, percommode factum est, quod eis de rebus quae maxime metuuntur, de morte et de dolore, primo et proxumo die disputatum est.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 투스쿨라눔의 대화, 4권 64:7)
quis enim potest mortem aut dolorem metuens, quorum alterum saepe adest, alterum semper impendet, esse non miser?
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 투스쿨라눔의 대화, 5권 15:7)
Atqui alterum dici non potest, quin i, qui nihil metuant, nihil angantur, nihil concupiscant, nulla impotenti laetitia ecferantur, beati sint, itaque id tibi concedo;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 투스쿨라눔의 대화, 5권 17:2)
ut enim innocens is dicitur, non qui leviter nocet, sed qui nihil nocet, sic sine metu is habendus est, non qui parva metuit, sed qui omnino metu vacat.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 투스쿨라눔의 대화, 5권 41:2)
"Quisquis es, o modo quem ex adverso dicere feci, non ego cum scribo, si forte quid aptius exit, quando haec rara avis est, si quid tamen aptius exit, laudari metuam;"
(페르시우스, 풍자, satire 134)
Ecce avia aut metuens divum matertera cunis exemit puerum, frontemque atque uda labella infami digito et lustralibus ante salivis expiat, urentis oculos inhibere petita;
(페르시우스, 풍자, satire 232)
sed rure paterno est tibi far modicum, purum et sine labe salinum (quid metuas?
(페르시우스, 풍자, satire 321)
"hunc ais, hunc dis iratis genioque sinistro, qui, quandoque iugum perfusa ad compita figit, seriolae veterem metuens deradere limum, ingemit hoc bene sit tunicatum cum sale mordens caepe, et farrata pueris plaudentibus olla pannosam faecem morientis sorbet aceti?"
(페르시우스, 풍자, satire 423)
quid metuas?
(페르시우스, 풍자, satire 615)
haec cinere ulterior metuas?
(페르시우스, 풍자, satire 624)
Indignatus enim rusticus, quod nos centonem exhibendum postularemus, misit in faciem Ascylti tunicam et liberates querella iussit pallium deponere, quod solum litem faciebat . . . . Et recuperate, ut putabamus, thesauro in deversorium praccipites abimus praeclusisque foribus ridere acumen non minus cocionum quam calumniantium coepimus, quod nobis ingenti calliditate pecuniam reddidissent.
(페트로니우스, 사티리콘, TITI PETRONI ARBITRI SATYRICON 15:9)
Indignatus puer, quod Scylacem tam effuse laudaret, catellam in terram deposuit hortatusque est, ut ad rixam properaret.
(페트로니우스, 사티리콘, TITI PETRONI ARBITRI SATYRICON 64:18)

SEARCH

MENU NAVIGATION