도구

도구

라틴어 문장 검색

Quin etiam Xenocraten ferunt, nobilem in primis philosophum, cum quaereretur ex eo, quid adsequerentur eius discipuli, respondisse, ut id sua sponte facerent, quod cogerentur facere legibus.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 국가론, Liber Primus 5:1)
Ergo ille civis, qui id cogit omnis imperio legumque poena, quod vix paucis persuadere oratione philosophi possunt, etiam iis, qui illa disputant, ipsis est praeferendus doctoribus.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 국가론, Liber Primus 5:2)
Ac tamen si qui sunt, qui philosophorum auctoritate moveantur, dent operam parumper atque audiant eos, quorum summa est auctoritas apud doctissimos homines et gloria;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 국가론, Liber Primus 19:3)
qui rogo impositus revixisset multaque de inferis secreta narrasset haec, quae de animae immortalitate dicerentur caeloque, non somniantium philosophorum esse commenta nec fabulas incredibiles, quas Epicurei derident, sed prudentium coniecturas.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 국가론, Liber Sextus, chapter2 65)
est in manibus laudatio, quam cum legimus, quem philosophum non contemnimus?
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Cato Maior: de Senectute 16:2)
quid iuris consulti, quid pontifices, quid augures, quid philosophi senes?
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Cato Maior: de Senectute 29:1)
num igitur hunc, num Homerum Hesiodum Simo- niden Stesichorum, num quos ante dixi Isocraten Gorgian, num philosophorum principes, Democritum, num Platonem Xenocraten, num postea Zenonem , aut eum, quem vos etiam vidistis Romae, Stoicum coegit in suis studiis senectus?
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Cato Maior: de Senectute 30:1)
nec me solum ratio ac disputatio impulit ut ita crederem, sed nobilitas etiam summorum philosophorum et auctoritas.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Cato Maior: de Senectute 98:6)
audiebam Pythagoriosque, incolas paene nostros, qui essent Italici philosophi quondam nominati, numquam dubitasse quin ex universa mente divina delibatos animos haberemus.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Cato Maior: de Senectute 99:1)
sin mortuus, ut quidam minuti philosophi censent, nihil sentiam, non vereor ne hunc errorem meum philosophi mortui irrideant.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Cato Maior: de Senectute 108:3)
In primo igitur libro Cicero complu- rium populorum et philosophorum opinionibus de divinationis veritate et decretis in prooemio (cap.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, De Divinatione (ed. C. F. W. Müller), Argumentum.7)
Neque vero aut in vita com- muni aut a philosophis dubitari, quin sit divinatio (cap.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, De Divinatione (ed. C. F. W. Müller), Argumentum.28)
Philosophorum vero exquisita quaedam argumenta, cur esset vera divinatio, collecta sunt;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, De Divinatione (ed. C. F. W. Müller), M. Tullii Ciceronis de divinatione liber primus. 8:2)
Nam cum Socrates omnesque Socratici Zenoque et ii, qui ab eo essent profecti, manerent in antiquorum philosophorum sententia vetere Academia et Peripateticis consentientibus, cumque huic rei magnam auctoritatem Pythagoras iam ante tribuisset, qui etiam ipse augur vellet esse, plurumisque locis gravis auctor Democritus praesensionem rerum futurarum conprobaret, Dicaearchus Peripateticus cetera divinationis genera sustulit, somniorum et furoris reliquit, Cratippusque, familiaris noster, quem ego parem summis Peripateticis iudico, isdem rebus fidem tribuit, reliqua divinationis genera reiecit.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, De Divinatione (ed. C. F. W. Müller), M. Tullii Ciceronis de divinatione liber primus. 8:5)
Sed haec quidem laus Academiae praestantissumi philosophi iudicio et testimonio conprobata est.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, De Divinatione (ed. C. F. W. Müller), M. Tullii Ciceronis de divinatione liber primus. 10:1)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION