라틴어 문장 검색

Nam et ita, ut rogabat, transacta una die et nocte, soluta carnis simul et infirmitatis uinculis ad aeternae gaudia salutis intrauit.
(베다 베네라빌리스, Historiam ecclesiasticam gentis Anglorum, LIBER QUARTUS., CAP. IX. 1:21)
Ut uincula cuiusdam captiui, cum pro eo missae cantarentur, soluta sint.
(베다 베네라빌리스, Historiam ecclesiasticam gentis Anglorum, LIBER QUARTUS., CAP. XX [XXII].1)
A tertia autem hora, quando missae fieri solebant, sepissime uincula soluebantur.
(베다 베네라빌리스, Historiam ecclesiasticam gentis Anglorum, LIBER QUARTUS., CAP. XX [XXII]. 1:13)
cognouitque, referente eo, illis maxime temporibus sua fuisse uincula soluta, quibus pro se missarum fuerant celebrata sollemnia.
(베다 베네라빌리스, Historiam ecclesiasticam gentis Anglorum, LIBER QUARTUS., CAP. XX [XXII]. 1:17)
rusticum se potius et pauperem, atque uxoreo uinculo conligatum fuisse respondit;
(베다 베네라빌리스, Historiam ecclesiasticam gentis Anglorum, LIBER QUARTUS., CAP. XX [XXII].8)
nam mox, ut abiere, qui uinxerant, eadem eius sunt uincula soluta.
(베다 베네라빌리스, Historiam ecclesiasticam gentis Anglorum, LIBER QUARTUS., CAP. XX [XXII].13)
At ille, quem nimius reae conscientiae tenebat dolor, et internis peccatorum uinculis, quibus grauabatur, ocius desiderabat absolui:
(베다 베네라빌리스, Historiam ecclesiasticam gentis Anglorum, LIBER QUARTUS., CAP. XXIII [XXV]. 1:7)
Dixit ille statim, soluto uinculo linguae, quod iussus erat.
(베다 베네라빌리스, Historiam ecclesiasticam gentis Anglorum, LIBER QUINTUS., CAP. II.14)
Me retinent vinctum formosae vincla puellae, Et sedeo duras ianitor ante fores.
(티불루스, Elegiae, 1권, poem 125)
Vidi ego, qui iuvenum miseros lusisset amores, Post Veneris vinclis subdere colla senem Et sibi blanditias tremula conponere voce Et manibus canas fingere velle comas, Stare nec ante fores puduit caraeve puellae Ancillam medio detinuisse foro.
(티불루스, Elegiae, 1권, poem 245)
Pauper erit praesto semper, te pauper adibit Primus et in tenero fixus erit latere, Pauper in angusto fidus comes agmine turbae Subicietque manus efficietque viam, Pauper ad occultos furtim deducet amicos Vinclaque de niveo detrahet ipse pede.
(티불루스, Elegiae, 1권, poem 533)
non saeva recuso Verbera, detrecto non ego vincla pedum.
(티불루스, Elegiae, 1권, poem 626)
soluite uincla iugis:
(티불루스, Elegiae, 2권, poem 15)
nunc mihi fumosos ueteris proferte Falernos consulis et Chio soluite uincla cado.
(티불루스, Elegiae, 2권, poem 118)
non ego me uinclis uerberibusque nego.
(티불루스, Elegiae, 2권, poem 351)

SEARCH

MENU NAVIGATION