도구

도구

라틴어 문장 검색

vos quoque, si fas est, confusa pudore repulsae sumite plebeiae carmina nostra manus.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 3권, poem 143)
si tibi cura mei, vel si pudor ullus inesset, non ultra patriam me sequerere meam, quoque loco primum tibi sum male cognitus infans, illo temptasses ultimus esse mihi, inque relinquendo, quod idem fecere sodales, tu quoque dixisses tristis in urbe vale.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 3권, poem 134)
tuusque non debet dolor hinc, debet abesse pudor, cum cecidit Capaneus subito temerarius ictu, num legis Euadnen erubuisse viro?
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 4권, poem 329)
nec tibi, quod saevis ego sum Iovis ignibus ictus, purpureus molli fiat in ore pudor.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 4권, poem 332)
nunc precor hinc alio iubeat discedere, si non nostra verecundo vota pudore carent, mitius exilium pauloque propinquius opto, quique sit a saevo longius hoste locus;
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 4권, poem 427)
hoc est cum miseris solum commune beatis, ambobus tribui quod solet obsequium :
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 5권, poem 615)
neve tamen tota capias fera gaudia mente, non est placandi spes mihi nulla dei, vel quia peccavi citra scelus, utque pudore non caret, invidia sic mea culpa caret, vel quia nil ingens ad finem solis ab ortu illo, cui paret, mitius orbis habet.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 5권, poem 811)
indolui, non tam mea quod fortuna male audit, qui iam consuevi fortiter esse miser, quam quod cui minime vellem, sum causa pudoris, teque reor nostris erubuisse malis.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 5권, poem 112)
Nihilominus, cum in homine capacitas contemplationis et obsequii amittitur, condiciones inducuntur ut operis notio deformetur.
(교황, 프란치스코, 회칙, 찬미받으소서 167:3)
advenit promissa dies quam dixerat iste adfore versiculus, cum virgo puerpera, teste haud dubie sponso, pacti cui cura pudoris, edidit, Emmanuelque meum me cernere fecit, estne Deus iam noster?
(프루덴티우스, Apotheosis, section 3199)
aut, si maiestas animae est, ostendite quid sit quod lapsam Christique inopem nova gratia inundat, Spiritus et Sanctus baptismate iustificatam nobilitat, famulaeque decus, quod defuit, addit, quod quia praestatur meritis mentisque negatur, absurde fertur Deus aut pars esse Dei, quae divinum summumque bonum de fonte perenni nunc bibit obsequio, nunc culpa aut crimine perdit, et modo supplicium recipit, modo libera calcat, miraris peccare animam, quae carne coactam sortita est habitare domum, cum peccet et ipse angelus, hospitium qui nescit adire caducum cratis tabifluae?
(프루덴티우스, Apotheosis, section 3293)
quod generosa potest anima, lucis et aetheris indigena, solvere dignius obsequium, quam data munera si recinat artificem modulata suum?
(프루덴티우스, Liber Cathemerinon, Hymnus ante cibum7)
tegmina suta parant foliis, dedecus ut pudor occuleret.
(프루덴티우스, Liber Cathemerinon, Hymnus ante cibum33)
hic est quem Sabaoth Deum vocamus, expers principii carensque fine, rerum conditor et repertor orbis, fons vitae liquida fluens ab arce, infusor fidei, sator pudoris, mortis perdomitor, salutis auctor.
(프루덴티우스, Liber Cathemerinon, Hymnus post cibum2)
nec solus pudor innocensve votum templum constituunt perenne Christo in cordis medii sinu ac recessu, sed ne crapula ferveat cavendum est, quae sedem fidei cibis refertam usque ad congeriem coartet intus.
(프루덴티우스, Liber Cathemerinon, Hymnus post cibum8)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION