도구

도구

라틴어 문장 검색

hinc fibrae et volucrum per nubila sermo astrorumque vices numerataque semina lunae Thessalicumque nefas, at non prior aureus ille sanguis avum scopulisque satae vel robore gentes mentibus his usae:
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 3권217)
Arcades huic veteres antris lunaque priores, agmina fida datis, nemorum quos stirpe rigenti fama satos, cum prima pedum vestigia tellus admirata tulit;
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 4권122)
seris vix cessit cura tenebris, roscida iam novies caelo dimiserat astra Lucifer et totidem Lunae pracvenerat ignes mutato nocturnus equo, nec conscia fallit sidera et alterno deprenditur unus in ortu;
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 6권83)
et gravis Acrisius speciesque horrenda Coroebi et Danae culpata sinus, et in amne reperto tristis Amymone, parvoque Alcmena superbit Hercule, tergemina crinem circumdata luna.
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 6권104)
Nondum cuncta polo vigil inclinaverat astra ortus et instantem cornu tenuiore videbat Luna diem, trepidas ubi iam Tithonia nubes discutit ac reduci magnum parat aethera Phoebo:
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 12권1)
moechum Anubin, et masculum Lunam, et Dianam flagellatam, et Iovis mortui testamentum recitatum, et tres Hercules famelicos inrisos.
(테르툴리아누스, Apologeticum, 15장 1:3)
Seiugas vero Iovi, quadrigas Soli, bigas Lunae sanxerunt.
(테르툴리아누스, De Spectaculis, 9장 2:6)
Non enim paschae diem dominicum suo tempore, sed a XIIII usque ad XX lunam obseruabant;
(베다 베네라빌리스, Historiam ecclesiasticam gentis Anglorum, LIBER SECUNDUS., CAP. II.5)
Siquidem ubi Scottorum in praefata ipsorum patria, quomodo et Brettonum in ipsa Brittania, uitam ac professionem minus ecclesiasticam in multis esse cognouit, maxime quod paschae sollemnitatem non suo tempore celebrarent, sed, ut supra docuimus, a XIIIIa luna usque ad XXam dominicae resurrectionis diem obseruandum esse putarent;
(베다 베네라빌리스, Historiam ecclesiasticam gentis Anglorum, LIBER SECUNDUS., CAP. IV. 1:2)
Quibus reseratis, ne diu tantae quaestionis caligo indiscussa remaneret, repperimus quosdam prouinciae uestrae contra orthodoxam fidem, nouam ex ueteri heresim renouare conantes, pascha nostrum, in quo immolatus est Christus, nebulosa caligine refutantes, et XIIII luna cum Hebreis celebrare nitentes.
(베다 베네라빌리스, Historiam ecclesiasticam gentis Anglorum, LIBER SECUNDUS., CAP. XIX. 1:4)
euidenter astruens, quia dominicum paschae diem a XVa luna usque ad XXIam, quod in Nicena synodo probatum est, oportet inquiri.
(베다 베네라빌리스, Historiam ecclesiasticam gentis Anglorum, LIBER SECUNDUS., CAP. XIX.6)
Namque diem paschae dominicum more suae gentis, cuius saepius mentionem fecimus, a XIIIIa luna usque ad XXam obseruare solebat.
(베다 베네라빌리스, Historiam ecclesiasticam gentis Anglorum, LIBER TERTIUS., CAP. III.6)
quem tamen et antea non semper in luna XIIIIa cum Iudaeis, ut quidam rebantur, sed in die quidem dominica, alia tamen, quam decebat, ebdomada celebrabant.
(베다 베네라빌리스, Historiam ecclesiasticam gentis Anglorum, LIBER TERTIUS., CAP. IV. 2:4)
At uero Petrus cum Romae praedicaret, memor, quia Dominus prima sabbati resurrexit a mortuis, ac mundo spem resurrectionis contulit, ita pascha faciendum intellexit, ut secundum consuetudinem ac praecepta legis XIIIIam lunam primi mensis, aeque sicut Iohannes, orientem ad uesperam semper exspectaret;
(베다 베네라빌리스, Historiam ecclesiasticam gentis Anglorum, LIBER TERTIUS., CAP. XXV. 4:1)
sicque fiebat, ut dominica paschae dies nonnisi a XVa luna usque ad XXIam seruaretur.
(베다 베네라빌리스, Historiam ecclesiasticam gentis Anglorum, LIBER TERTIUS., CAP. XXV. 4:4)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION