라틴어 문장 검색

Certe, uti meminisse te arbitror, consulare imperium, quod libertatis principium fuerat, ob superbiam consulum uestri ueteres abolere cupiuerunt, qui ob eandem superbiam prius regium de ciuitate nomen abstulerant.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, XI 1:3)
sed quae tibi [causa] notior est, eam prius designare uerbis atque informare conabor, ut ea perspecta cum in contrariam partem flexeris oculos uerae specimen beatitudinis possis agnoscere.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, I 1:15)
Liberat arua prius fruticibus,
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, II 2:1)
Si malus ora prius sapor edat.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, II 6:1)
Tu quoque falsa tuens bona prius
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, II 11:1)
Essene aliquid in his mortalibus caducisque rebus putas quod huius modi statum possit afferre?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XVII 3:10)
erit enim eo praestantius aliquid perfectum possidens bonum, quod hoc prius atque antiquius esse uideatur;
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XIX 2:6)
mira quidem, inquam, et concessu difficilis inlatio, sed his eam quae prius concessa sunt nimium conuenire cognosco.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, VII 1:17)
qui solus modus est quo cum deo colloqui homines posse uideantur illique inaccessae luci prius quoque quam impetrent ipsa supplicandi ratione coniungi.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quintus, V 8:2)
Quod ita demum patefacere atque expedire temptabo, si prius ea quibus moueris expendero.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quintus, VII 1:5)
Quare demonstrandum prius est nihil non ex necessitate contingere, ut praenotionem signum esse huius necessitatis appareat;
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quintus, VII 2:9)
— Quae igitur cum fiunt carent exsistendi necessitate eadem prius quam fiant sine necessitate futura sunt.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quintus, VII 3:8)
Nam illud quidem nullum arbitror esse dicturum, quod quae nunc fiunt prius quam fierint euentura non fuerint.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quintus, VII 3:10)
Fient igitur procul dubio cuncta quae futura deus esse praenoscit, sed eorum quaedam de libero proficiscuntur arbitrio, quae quamuis eueniant exsistendo tamen naturam propriam non amittunt qua prius quam fierent etiam non euenire potuissent.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quintus, XI 4:8)
Hoc scilicet quod ea quae paulo ante proposui, sol oriens et gradiens homo, quae dum fiunt non fieri non possunt, eorum tamen unum prius quoque quam fieret necesse erat exsistere, alterum uero minime.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quintus, XI 4:10)

SEARCH

MENU NAVIGATION