라틴어 문장 검색

et quanto id magis oratoris futuri magistro providendum erit?
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber II 143:1)
quamvis enim omne propositum operis a nobis destinati eo spectet, ut orator instituatur, tamen, ne quid studiosi requirant, etiam si quid erit, quod ad scholas proprie pertineat, in transitu non omittemus.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber II 163:3)
atque ideo res in oratore praecipua consilium est, quia varie et ad rerum momenta convertitur.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber II 187:3)
res duas in omni actu spectet orator, quid deceat et quid expediat.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber II 193:2)
denique cum M. Tullius etiam in ipsis librorum, quos hac de re primum scripserat, titulis Graeco nomine utatur, profecto non est verendum, ne temere videamur oratori maximo de nomine artis suae credidisse.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber II 207:3)
artifex est, qui percepit hanc artem, id est, orator, cuius est summa bene dicere;
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber II 208:4)
prima atque praecipua opinionum circa hoc differentia, quod alii malos quoque viros posse oratores dici putant;
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber II 210:3)
qui, cum longe sit a voluntate infamantium oratoris officia, finem artis temere comprehendit, dicens esse rhetoricen persuadendi opificem, id est πειθοῦσ δημιουργόν;
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber II 213:2)
Cicero pluribus locis scripsit, officium oratoris esse dicere apposite ad persuadendum.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber II 214:3)
at contra non persuadet semper orator;
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber II 220:3)
ut interim non sit proprius hic finis eius, interim sit communis cum iis, qui ab oratore procul absunt.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber II 220:4)
nam et ipse oratorem fortunae subiicit, ut, si non persuaserit, nomen suum retinere non possit.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber II 221:2)
Hermagorae, qui finem eius esse ait persuasibiliter dicere, et aliis, qui eandem sententiam non iisdem tantum verbis explicant ac finem esse demonstrant dicere quae oporteat omnia ad persuadendum, satis responsum est, cum persuadere non tantum oratoris esse convicimus.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber II 223:1)
omnia subiecisse oratori videtur Aristoteles, cum dixit vim esse videndi, quid in quaque re possit esse persuasibile.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber II 225:1)
sed cum eodem modo credibilia quo persuasibilia etiam non orator inveniat, adiiciendo in omni oratione magis quam superiores concedit scelera quoque suadentibus pulcherrimae rei nomen.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber II 226:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION