라틴어 문장 검색

Non est facile de perfecta aetate credendum, quam et vita praeterita defendit et honorat vocabulum dignitatis, verum, qui homines sumus et interdum contra annorum maturitatem puerorum vitiis labimur, si me vis corrigi deliquentem, aperte increpa, tantum ne occulte mordeas:
(히에로니무스, 편지들, Ad Rusticum Monachum 19:35)
Hoc est non me emendare, sed vitio tuo satisfacere.
(히에로니무스, 편지들, Ad Rusticum Monachum 19:41)
Difficile est in maledica civitate et in urbe, in qua orbis quondam populus fuit palmaque vitiorum, si honestis detraherent et pura ac munda macularent, non aliquam sinistri rumoris fabulam trahere.
(히에로니무스, 편지들, Ad Principiam Virginem De Vita Sanctae Marcellae 3:1)
et quando uberior vitiorum copia?
(유베날리스, 풍자, 1권, Satura I27)
Nil erit ulterius quod nostris moribus addat posteritas, eadem facient cupientque minores, omne in praecipiti vitium stetit, utere velis, totos pande sinus, dicas hic forsitan
(유베날리스, 풍자, 1권, Satura I62)
nonne igitur iure ac merito vitia ultima fictos contemnunt Scauros et castigata remordent?
(유베날리스, 풍자, 1권, Satura II19)
"non est Romano cuiquam locus hic, ubi regnat Protogenes aliquis vel Diphilus aut Hermarchus, qui gentis vitio numquam partitur amicum, solus habet, nam cum facilem stillavit in aurem exiguum de naturae patriaeque veneno, limine summoveor, perierunt tempora longi servitii;"
(유베날리스, 풍자, 1권, Satura III51)
"commune id vitium est, hic vivimus ambitiosa paupertate omnes, quid te moror?"
(유베날리스, 풍자, 1권, Satura III74)
Ecce iterum Crispinus, et est mihi saepe vocandus ad partes, monstrum nulla virtute redemptum a vitiis, aegrae solaque libidine fortes deliciae;
(유베날리스, 풍자, 1권, Satura IV1)
praestabat castas humilis fortuna Latinas quondam, nec vitiis contingi parva sinebant tecta labor somnique breves et vellere Tusco vexatae duraeque manus ac proximus urbi Hannibal et stantes Collina turre mariti, nunc patimur longae pacis mala, saevior armis luxuria incubuit victumque ulciscitur orbem, nullum crimen abest facinusque libidinis, ex quo paupertas Romana perit, hinc fluxit ad istos et Sybaris colles, hinc et Rhodos et Miletos atque coronatum et petulans madidumque Tarentum prima peregrinos obscaena pecunia mores intulit, et turpi fregerunt saecula luxu divitiae molles, quid enim Venus ebria curat?
(유베날리스, 풍자, 2권, Satura VI153)
Nec tamen id vitium magis intolerabile quam quae vicinos humiles rapere et concidere loris exorata solet, nam si latratibus alti rumpuntur somni,
(유베날리스, 풍자, 2권, Satura VI218)
omne animi vitium tanto conspectus in se crimen habet, quanto maior qui peccat habetur, quo mihi te solitum falsas signare tabellas in templis quae fecit avus statuamque parentis ante triumphalem?
(유베날리스, 풍자, 3권, Satura VIII55)
plurima felix paulatim vitia atque errores exuit omnes, prima docet rectum sapientia, quippe minuti semper et infirmi est animi exiguique voluptas ultio, continuo sic collige, quod vindicta nemo magis gaudet quam femina.
(유베날리스, 풍자, 5권, Satura XIII74)
velocius et citius nos corrumpunt vitiorum exempla domestica, magnis cum subeant animos auctoribus, unus et alter forsitan haec spernant iuvenes, quibus arte benigna et meliore luto finxit praecordia Titan, sed reliquos fugienda patrum vestigia ducunt et monstrata diu veteris trahit orbita culpae.
(유베날리스, 풍자, 5권, Satura XIV9)
illud non agitas, ut sanctam filius omni aspiciat sine labe domum vitioque carentem?
(유베날리스, 풍자, 5권, Satura XIV24)

SEARCH

MENU NAVIGATION