라틴어 문장 검색

in eius locum suffectus est pontifex filius eius M. Marcellus.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XLI 147:2)
. . . Periti religionum iurisque publici, quando duo ordinarii consules eius anni, alter morbo, alter ferro perisset, suffectum consulem negabant recte comitia habere posse.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XLI 210:2)
ne liberorum quidem funeribus Libitina sufficiebat.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XLI 244:3)
pontifices suffecti sunt C. Sulpicius Galba . . . in locum Tuditani.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XLI 247:1)
augures suffecti sunt in Gracchi locum T. Veturius Gracchus Sempronianus, in P. Aeli, Q. Aelius Paetus.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XLI 247:2)
Decemvir sacrorum C. Sempronius Longus, curio maximus C. Scribonius Curio sufficitur.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XLI 247:3)
in locum eius suffectus A. Postumius Albinus.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XLII 101:2)
suffectus in Aemili locum decemvir M. Valerius Messalla;
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XLII 298:1)
inde in Aetoliam progressi ac paucos ibi morati dies, dum in praetoris mortui locum alius sufficeretur, Lycisco praetore facto quem Romanorum favere rebus satis compertum erat, transierunt in Thessaliam.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XLII 396:1)
satis regios apparatus ad ea dictum sufficere.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XLII 572:2)
cum operibus lentior oppugnatio esset, scalas per manipulos dividi praetor iussit, ut corona undique moenia aggressurus, eo magis suffecturam ad id multitudinem ratus, quod, qua parte palus urbem cingit, nec attinebat oppugnari nec poterat.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XLII 696:1)
Octavius suffectus.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XLIV 218:3)
refigunt id est sufficiunt, ut suffectus dicitur magistratus.
(마우루스 세르비우스 호노라투스, Commentary on the Georgics of Vergil, 4권, commline 2021)
et est figura 'suffecti oculos', id est suffecti oculi e suffusos oculos habentes.
(마우루스 세르비우스 호노라투스, Commentary on the Aeneid of Vergil, SERVII GRAMMATICI IN VERGILII AENEIDOS LIBRVM SECVNDVM COMMENTARIVS., commline 2103)
sed metaphysicus non potest demonstrare aliquem effectum in duratione posse sequi suam causam sufficientem, sive posse postponi suae causae sufficienti;
(Boethius De Dacia, DE MUNDI AETERNITATE, 9 58:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION