도구

도구

라틴어 문장 검색

Certum deserit ordinem
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Primus, XI 21:1)
— Atqui, inquam, nullo existimauerim modo ut fortuita temeritate tam certa moueantur, uerum operi suo conditorem praesidere deum scio nec umquam fuerit dies qui me ab hac sententiae ueritate depellat.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Primus, XII 1:5)
Certo fine retentent,
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, IV 16:1)
Numquam diues agit qui trepidus gemens
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, IV 19:1)
Certus figere saxo.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, VIII 16:1)
Numquam tua faciet esse fortuna quae a te natura rerum fecit aliena.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, IX 3:8)
Ad haec, si ipsis dignitatibus ac potestatibus inesset aliquid naturalis ac proprii boni, numquam pessimis prouenirent.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, XI 2:1)
Haec tibi certos sodalium uultus ambiguosque secreuit, discedens suos abstulit, tuos reliquit.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, XV 1:12)
Certo fine coherceat,
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, XVI 10:1)
inter illas abundantissimas opes numquamne animum tuum concepta ex qualibet iniuria confudit anxietas?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, V 1:6)
Atqui si hoc naturale munus dignitatibus foret, ab officio suo quoquo gentium nullo modo cessarent, sicut ignis ubique terrarum numquam tamen calere destitit.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, VII 1:20)
Non tam uero certus naturae ordo procederet nec tam dispositos motus locis, temporibus, efficientia, spatiis, qualitatibus explicarent nisi unus esset qui has mutationum uarietates manens ipse disponeret.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XXIII 1:13)
— Ita, inquam, consequens est. — Sed certum adeptione boni bonos fieri?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, III 1:17)
— Certum.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, III 1:18)
Id uero hactenus egimus ut quae indignissima tibi uidebatur malorum potestas eam nullam esse cognosceres, quosque impunitos querebare uideres numquam improbitatis suae carere suppliciis, licentiam quam cito finiri precabaris nec longam esse disceres infelicioremque fore si diuturnior, infelicissimam uero si esset aeterna;
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, VII 4:1)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION