라틴어 문장 검색

nam hoc qui sciam, ne quis id quaerat ex me, domist qui facit improba facta amator, qui bona sua pro stercore habet, foras iubet ferri, metuit apud nos mundissimum sit;
(티투스 마키우스 플라우투스, Truculentus, act 2, scene 73)
in hoc de naturalibus materiae rebus, quem habeant usum, disputabo.
(비트루비우스 폴리오, 건축술에 관하여, LIBER SECUNDUS, 1장32)
hoc vero licet animadvertere etiam ab citharoedis, qui, superiore tono cum volunt canere, avertunt se ad scaenae valvas et ita recipiunt ab earum auxilio consonantiam vocis.
(비트루비우스 폴리오, 건축술에 관하여, LIBER QUINTUS, 5장15)
hoc autem ita esse a serpentibus licet aspicere, quae, per calorem cum exhaustam habent umoris refrigerationem, tunc acerrime moventur, per brumalia autem et hiberna tempora ab mutatione caeli refrigeratae, inmotae sunt stupore.
(비트루비우스 폴리오, 건축술에 관하여, LIBER SEXTUS, 1장33)
neque hoc potuisset fieri, nisi primum propinquitas esset - non enim plus sunt ab lapidicinis ad fanum milia passuum octo - nec ullus est clivus sed perpetuus campus.
(비트루비우스 폴리오, 건축술에 관하여, LIBER DECIMUS, 2장60)
ad hoc vivit, ad hoc vigilat, ad hoc lucubrat.
(세네카, 노여움에 대하여, Liber III 117:3)
aut igitur hoc ut illud, aut nisi hoc ne illud quidem iudicabo.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 루쿨루스 131:7)
Quin et hoc ab omnibus credi expetebat (ut hoc modo invidiam et contradictiones ad ea quae animo revolvebat facilius restingueret), cum tamen apud se secreto statuisset ad consummationem matrimonii non procedere donec solennis sua inauguratio et comitia parliamentaria celebrata essent.
(FRANCIS BACON, HISTORIA REGNI HENRICI SEPTIMI REGIS ANGLIAE, CAPITULUM PRIMUM 13:6)
Quod dico propter agibilia, que politica prudentia regulantur, et propter factibilia, que regulantur arte:
(단테 알리기에리, De monarchia, Liber Primus 3:31)
non quod fictarum personarum ludibria ad regnum adipiscendum subornarentur (etenim temporibus antiquis et recentioribus hoc interdum contigerat), neque quod in mentem venire potuisset homini tam vili et abiecto ut tantam rem susciperet et amplecteretur (etenim magnae cogitationes et sublimes quandoque in infimae conditionis homines influunt, praesertim quando inebriati fuerint vulgi sermonibus), sed hoc (inquam) illud est, quod minime videtur probabile, sacerdotem istum, cui omnino ignota erat persona vera ad cuius exemplar persona falsa efformanda essent, ullo modo in animum inducere potuisse ut actorem fabulae suae edocere speraret, vel gestu externo vel in praeteritis vitae suae et educationis actis et accidentibus recensendis, vel in idoneis responsis ad quaestiones quas verisimile erat ei propositas fore, vel similibus, ulla ex parte ad vividum imaginem eius quem personandum susceperat commode exprimere.
(FRANCIS BACON, HISTORIA REGNI HENRICI SEPTIMI REGIS ANGLIAE, CAPITULUM SECUNDUM 2:4)

SEARCH

MENU NAVIGATION