도구

도구

라틴어 문장 검색

Quae uero, inquies, potest ulla iniquior esse confusio quam ut bonis tum aduersa tum prospera, malis etiam tum optata tum odiosa contingant?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, XI 4:4)
Nam ut pauca, quae ratio ualet humana, de diuina profunditate perstringam, de hoc quem tu iustissimum et aequi seruantissimum putas omnia scienti prouidentiae diuersum uidetur.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, XI 6:1)
quae quam recte atque disposite et ex eorum bono quibus accedere uidentur fiant nulla dubitatio est. Nam illud quoque, quod improbis nunc tristia nunc optata proueniunt, ex eisdem ducitur causis.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, XI 7:8)
— Quid uero iucunda, quae in praemium tribuitur bonis, num uulgus malam esse decernit?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, XIII 1:23)
— Quid reliqua, quae cum sit aspera iusto supplicio malos cohercet, num bonam populus putat?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, XIII 1:25)
Quid est autem aliud arbitrari ideo deum futura quoniam sunt euentura prouidere quam putare quae olim acciderunt causam summae illius esse prouidentiae?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quintus, V 4:3)
Quid igitur, si ratiocinationi sensus imaginatioque refragentur nihil esse illud uniuersale dicentes quod sese intueri ratio putet?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quintus, IX 2:1)
Simile est quod humana ratio diuinam intellegentiam futura nisi ut ipsa cognoscit non putat intueri.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quintus, IX 2:6)
Unde non recte quidam, qui cum audiunt uisum Platoni mundum hunc nec habuisse initium temporis nec habiturum esse defectum hoc modo conditori mundum fieri coaeternum putant.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quintus, XI 2:1)
tantum enim sunt dediti sensibus quod non quaerunt quod est bonum ipsius intellectus.
(Boethius De Dacia, DE SUMMO BONO 1:10)
Unde cum nullum maius bonum possit homini contingere per intellectum speculativum quam cognitio universitatis entium quae sunt a prima principia et per hoc primi principii, sicut possibile est, et delectatio in illa, tunc sequitur quod superius conclusum est, quod summum bonum, quod est homini possibile secundum intellectum speculativum, est cognitio veri in singulis et delectatio in eadem.
(Boethius De Dacia, DE SUMMO BONO 2:11)
Ex his quae dicta sunt manifeste concludi potest quod summum bonum quod est homini possibile est cognitio veri et operatio boni et delectatio in utroque.
(Boethius De Dacia, DE SUMMO BONO 4:1)
Omnes autem actiones hominis quae non ordinantur ad hoc bonum vel quae non sunt tales, per quas homo redditur fortior et magis diapositus ad operationes, quae ordinantur ad hoc bonum, peccatum sunt in homme.
(Boethius De Dacia, DE SUMMO BONO 5:11)
Unde omnes actiones hominis, quae non diriguntur in hoc summum bonum hominis, quod iam dictum est, sive opponantur sibi, sive sint indifferentes, peccatum sunt in homine, secundum tamen magis et minus, ut patet ex se.
(Boethius De Dacia, DE SUMMO BONO 6:1)
Tertium est quia in intellegendo et speculando non est peccatum, in simpliciter enim bonis non est possibilis excessus et peccatum;
(Boethius De Dacia, DE SUMMO BONO 7:8)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION