도구

도구

라틴어 문장 검색

Atque illud insuper supplices rogamus, ne humana divinis officiant, neve ex reseratione viarum sensus et accensione majore luminis naturalis aliquid incredulitatis et noctis animis nostris erga divina mysteria oboriatur:
(FRANCIS BACON, NOVUM ORGANUM, Praefatio 8:2)
ita eadem nos movit ratio ut solliciti atque etiam anxii simus ne ab initio, cum veluti infantiam philosophiae sub historia naturali tractemus et curemus, illa alicui vanitati assuescat.
(FRANCIS BACON, NOVUM ORGANUM, Distributio Operis 34:7)
modo hoc fiat absque ulla levitate, aut credulitate, sed fide anxia et quasi dubitabunda.
(FRANCIS BACON, NOVUM ORGANUM, Liber Secundus 494:15)
Recentes enim oboriantur homines qui eam obscurant.
(FRANCIS BACON, SERMONES FIDELES SIVE INTERIORA RERUM, IX. DE INVIDIA 9:10)
Interest sane principibus in rebus ambiguis et temporibus anxiis ut caveant quod dicant, praesertim in concisis his sententiis quae veluti spicula volitant, et ex secreto pectoris eorum emissa putantur.
(FRANCIS BACON, SERMONES FIDELES SIVE INTERIORA RERUM, XV. DE SEDITIONIBUS ET TURBIS 23:10)
Oboriuntur saepissime circa amores, compotationes, praesidentiam, et verba contumeliosa.
(FRANCIS BACON, SERMONES FIDELES SIVE INTERIORA RERUM, XVIII. DE PEREGRINATIONE IN PARTES EXTERAS 1:47)
Quatenus ad animi passiones et studia, devita invidiam, metus anxios, iram intus cohibitam, subtiles et nodosas disquisitiones, gaudia et exhilarationes immodicas, tristitiam alte pressam et non communicatam.
(FRANCIS BACON, SERMONES FIDELES SIVE INTERIORA RERUM, XXX. DE REGIMINE VALETUDINIS 1:14)
Verum prudenti et anxio iudicio amicus ille deligendus, alias quidlibet tibi imponet.
(FRANCIS BACON, SERMONES FIDELES SIVE INTERIORA RERUM, XLVII. [ = English XLIX] DE SUPPLICATIONIBUS 2:6)
Adeo ut apud Graecos in proverbium exierit, ei qui in malum suum laudaretur pustulam mari continuo adnaturam, sicut apud nos vulgo dicitur cum quis mentiatur, metuendum ne eius linguae scabies propediem oboriatur.
(FRANCIS BACON, SERMONES FIDELES SIVE INTERIORA RERUM, LI. [ = English LIII] DE LAUDE 1:20)
ANXIVS in cellam natorum carnis offellam Dum canis ex more fluuium prope ferret in ore, Eius ut est umbra uisa maiore sub unda, Hanc post dimissam festinus anhelat ad ipsam, Dumque cupita petit, dederat quod sors sibi, demit, Morte cadens iusta carnis per inania frusta.
(BALDO, NOUUS ESOPUS, I. De cane et umbra prede 2:1)
Qua uicina mari cupiens testudo cibari, Quod cecidisset humi, sibimet studet anxia sumi.
(BALDO, NOUUS ESOPUS, XII. De simia et testudinibus 13:3)
Anxius impletur, uini satis hic quod habetur;
(BALDO, NOUUS ESOPUS, XXVI. De cane et lupo 27:16)
Cui dum nulla patet uia, qua scelus anxia patret, Se caput ad lecti rogat hanc permittere necti, Cautaque mutiret nulli, dum mecha rediret.
(BALDO, NOUUS ESOPUS, XXVII. De uiro, coniuge et mediatrice 28:13)
Sed delicias tuas ferre non possum, qui abesse aliquid tuae beatitudini tam luctuosus atque anxius conqueraris.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, VII 2:6)
Anxia enim res est humanorum condicio bonorum et quae uel numquam tota proueniat uel numquam perpetua subsistat.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, VII 2:8)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION