도구

도구

라틴어 문장 검색

sempiterna autem virtus Dei Filius intelligi, juxta quod alibi ait idem Apostolus:
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 44:10)
Splendor quippe ad sapientiam, quae tamen est animae, recte videtur pertinere, et de ipsa Dei sapientia quae Filius ejus intelligitur, scriptum est ab evangelista:
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 47:6)
Spiritus vero sanctus, qui amor Dei dicitur, recte per calorem intelligi videtur, cum in omnibus ipsis amor quo calere pectora dicuntur, frequenter calor sive ignis appelletur.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 47:15)
Quod ad incarnationem Verbi demonstrandam sic attendunt rivum in fistula, quasi Filium in carne humana, ac si rivum in fistula cum dicamus Verbum incarnatum.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 48:7)
Benignitas quippe ipsa quae hoc nomine demonstratur, non est aliqua in Deo potentia sive sapientia, cum videlicet ipsum benignum esse non sit in aliquo esse sapientem aut potentem, sed ejus bonitas magis secundum ipsum charitatis effectum sive effetus accipienda est [Anmerkung] .
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 49:8)
Ut igitur bona Dei voluntas erga quaelibet facienda vel disponenda omnino ratione praedicta demonstretur, ex Patre et Filio, sicut praedictum est, procedere Spiritus sanctus perhibetur.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 50:7)
Sicut igitur in aere et aereo sigillo absoluta eorum nomina sibi per praedicationem conjunguntur, quando videlicet eorum eamdem substantiam esse demonstramus, veluti cum dicimus:
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 51:11)
Quamvis etiam possit intelligi, ut omnino prohibeatur homo ex seipso verbis aliquid supplere.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 53:5)
Quamvis in sua substantia sit Spiritus Filii, et intelligatur in persona proprietas, juxta id quod Spiritus est, et non Filius, non est tamen alienus ab ipso:
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 54:14)
Et hoc fortasse modo, si a solo Patre procedere Spiritum Graeci intelligant, eo scilicet quod sic ab ipso sit, quasi a summo et non existente ab alio, nulla est sententiae controversia, sed verborum diversitas.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 56:6)
XVII. Macrobius quoque ipsam animam mundi, etiam quam putamus Spiritum sanctum intelligi, ex Nouð, hoc est Filio, praecipue esse declarat, cum aperte eam a Nwð creatam sive natam, sicut et ipsam Noym a Deo Patre esse profitetur, ita generaliter de origine animae exorsus:
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 58:1)
Creari itaque sive nasci esse ex aliquo intelligitur, ut tale sit quod ait, hoc ex illo nasci sive creari, quasi simpliciter diceret hoc ex illo esse.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 58:10)
Nouðû posteriora respiciens, animam creat, quia Spiritus sanctus qui ex Filio est, sive quaecunque anima ab ipso Conditore suo ducens exordium, hoc ipsum quod anima est, hoc est vita creatarum rerum ex respectu quod ipsius Creatoris habet, hoc est ex beneficio divinae sapientiae cuncta disponentis, ut in ipso respectu Dei divinum intelligatur beneficium.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 58:17)
Possumus etiam in eo paulatim intelligere dictum esse, quod quibusdam gradibus per intervalla temporum, animus ad maxima spiritus suos fideles promoveat, nec sua simul conferat dona.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 59:3)
Hoc et de Moyse intelligendum est, cum ait ei Dominus:
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 60:17)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION