라틴어 문장 검색

Fabius imperio paret et filium collaudavit, cum imperium, quod populi esset, retineret.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Secundus, II 14:9)
QUAERI solitum est in philosophorum disceptatio nibus, an semper inque omnibus iussis patri parendum sit.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Secundus, VII 2:1)
omnia quae pater imperat parendum;
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Secundus, VII 4:2)
in quibusdam parendum, quibusdam non obsequendum;
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Secundus, VII 5:2)
nihil necesse esse patri obsequi et parere.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Secundus, VII 6:2)
Si recte imperat, non quia imperat parendum, sed quoniam id fieri ius est;
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Secundus, VII 8:1)
Numquam igitur est patri parendum quae imperat.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Secundus, VII 9:2)
Set neque istam sententiam probari accepimus - argutiola quippe haec, sicuti mox ostendemus, frivola et inanis est - neque autem illa quam primo in loco diximus vera et proba videri potest, omnia esse quae pater iusserit parendum.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Secundus, VII 10:1)
Media igitur sententia optima atque tutissima visa est, quaedam esse parendum, quaedam non obsequendum.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Secundus, VII 13:1)
Conclusio vero illa qua colligitur, sicuti supra dictum est, nihil patri parendum, inperfecta est refutarique ac dilui sic potest:
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Secundus, VII 15:1)
propterea in eiusmodi omnium rerum generibus patri parendum esse censent, veluti si uxorem ducere imperet aut causas pro reis dicere.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Secundus, VII 19:2)
Sed enim si imperet uxorem ducere infamem, propudiosam, criminosam, aut pro reo Catilina aliquo aut Tubulo aut P. Clodio causam dicere, non scilicet parendum, quoniam accedente aliquo turpitudinis numero desinunt esse per sese haec media atque indifferentia.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Secundus, VII 21:1)
numquam est igitur patri parendum.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Secundus, VII 22:5)
soletne mulier decimo mense parere?
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Tertius, XVI 4:4)
nam comitia arbitris pontificibus praebentur, quae curiata appellantur, aetasque eius qui adrogare vult, an potius gignundis idonea sit, bonaque eius qui adrogatur ne insidiose adpetita sint consideratur, iusque iurandum a Q. Mucio pontifice maximo conceptum dicitur, quod in adrogando iuraretur.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Quintus, XIX 7:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION