라틴어 문장 검색

non perdidit lucem frater tuus, sed sinceriorem sortitus est.
(세네카, De Consolatione ad Polybium, Liber XI, ad Polybium: de consolatione 54:3)
Cares itaque maxima voluptate, filii tui laudibus, quas non dubito quin vel impendio vitae, si potestas detur, in aevum omne sis prorogatura.
(세네카, De Consolatione ad Marciam, L. Annaei Senecae dialogorum Liber VI: ad Marciam, De Consolatione 27:3)
vidi ipsa, vidi nocte discussa inferum et Dite domito spolia iactantem patri fraterna, cur non Tinctum et oppressum trahit ipsum catenis paria sortitum Iovi Ereboque capto potitur et retegit Styga?
(세네카, Hercules Furens 1:24)
Quicumque fata" iniqua sortitus fuit.
(세네카, Hercules Oetaeus 14:2)
- fata quis tam tristia sortitus umquam?
(세네카, Phoenissae 248:1)
"quapropter scribe sollicitis (quoque plus credant litteris tuis, meas iunge), quisquis ille fuerit languoris eventus, quem tamen fratri prosperum optamus, quod et annuum solutioni spatium prorogabo et superpositam medietatem, quae per usurae nomen accrevit, indulgeam, sola simpli restitutione contentus."
(시도니우스 아폴리나리스, 편지들, 4권, Sidonius Turno suo salutem 6:6)
itaque morem geremus iniunctis, actionem tamen stili eatenus prorogaturi, ut epistularum seriem nimirum a primordio voluminis inchoatarum in extimo fine parvi adhuc numeri summa protendat, opus videlicet explicitum quodam quasi marginis sui limbo coronatura.
(시도니우스 아폴리나리스, 편지들, 8권, Sidonius Petronio suo salutem. 1:3)
Et iam sortitus Prothous versarat aena casside, iamque locus cuique est et liminis ordo.
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 6권150)
"nec iam sortitus veteres regnique nocentis periurum diadema peto:"
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 9권27)
"hominum, inclyte Theseu, sanguis erant, homines, eademque in sidera, eosdem sortitus animarum alimentaque vestra creati, quos vetat igne Creon Stygiaeque a limine portae, ceu sator Eumenidum aut Lethaei portitor amnis, submovet ac dubio caelique Erebique sub axe detinet, heu princeps Natura!"
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 12권271)
Cuius anno regni X Gregorius, uir doctrina et actione praecipuus, pontificatum Romanae et apostolicae sedis sortitus rexit annos XIII, menses VI, et dies X. Qui diuino admonitus instinctu anno XIIII eiusdem principis, aduentus uero Anglorum in Brittanniam anno circiter CL, misit seruum Dei Augustinum et alios plures cum eo monachos timentes Dominum praedicare uerbum Dei genti Anglorum.
(베다 베네라빌리스, Historiam ecclesiasticam gentis Anglorum, LIBER PRIMUS., CAP. XXIII.3)
ad adnuntiandam uobis plenitudinem fidei Christianae sacerdotalem curauimus sollicitudinem prorogare, ut perinde Christi euangelium, quod Saluator noster omnibus praecepit gentibus praedicari, uestris quoque sensibus inserentes, salutis uestrae remedia propinentur.
(베다 베네라빌리스, Historiam ecclesiasticam gentis Anglorum, LIBER SECUNDUS., CAP. X.7)
Qui uterque rex, ut terreni regni infulas sortitus est, sacramenta regni caelestis, quibus initiatus erat, anathematizando prodidit, ac se priscis idolatriae sordibus polluendum perdendumque restituit.
(베다 베네라빌리스, Historiam ecclesiasticam gentis Anglorum, LIBER TERTIUS., CAP. I. 1:5)
Sin autem, ut diligentius explorata scripturae ueritas docet, a uespera diei XIIIIae usque ad uesperam XXIae computauerimus, uidebimus profecto, quod ita dies XIIIIa uesperam suam in festi paschalis initium prorogat, ut non amplius tota sacra sollemnitas, quam VII tantummodo noctes cum totidem diebus conprehendat;
(베다 베네라빌리스, Historiam ecclesiasticam gentis Anglorum, LIBER QUINTUS., CAP. XXI. 3:15)
Claudius L. Volumnius consules fuerunt, prorogavit maxime Appio adversante imperium.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber IX 603:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION