도구

도구

라틴어 문장 검색

Et dum negotiis distrahuntur, tempore carent quo sanitati aut corporis aut animae suae consulant.
(FRANCIS BACON, SERMONES FIDELES SIVE INTERIORA RERUM, XI. DE MAGISTRATIBUS ET DIGNITATIBUS 1:17)
Quantum ad prius, optimum ad animi sanitatem tuendam medicamentum eset admonitio amici fidelis.
(FRANCIS BACON, SERMONES FIDELES SIVE INTERIORA RERUM, XXVII. DE AMICITIA 7:8)
Quare poterit fortasse valetudinem ad tempus promovere, sed cum periculo ne in summa sanitati praeiudicet.
(FRANCIS BACON, SERMONES FIDELES SIVE INTERIORA RERUM, XXVII. DE AMICITIA 7:23)
Nullo omnino corpus, sive sit illud naturale sive politicum, absque exercitatione sanitatem suam tueri queat.
(FRANCIS BACON, SERMONES FIDELES SIVE INTERIORA RERUM, XXIX. DE PROFERENDIS FINIBUS IMPERII 13:2)
Observatio cuiusque propria eorum quae nocent, eorum quae iuvant, optima est medicina ad sanitatem tuendam.
(FRANCIS BACON, SERMONES FIDELES SIVE INTERIORA RERUM, XXX. DE REGIMINE VALETUDINIS 1:3)
Interest etiam sanitatis coloniae ut salis sat bona copia convehatur quo cibi, quos verisimile est putridos aliter saepe futuros, condiantur.
(FRANCIS BACON, SERMONES FIDELES SIVE INTERIORA RERUM, XXXIII. DE PLANTATIONIBUS POPULORUM ET COLONIIS 1:49)
sanitas est animae et corpori sobrius potus.
(불가타 성경, 집회서, 31장37)
Et orietur vobis timentibus nomen meum sol iustitiae et sanitas in pennis eius; et egrediemini et salietis sicut vituli saginati
(불가타 성경, 말라키서, 3장20)
anno centesimo octogesimo octavo. Qui sunt Hierosolymis et in Iudaea, senatusque et Iudas Aristobulo magistro Ptolemaei regis, qui est de genere christorum sacerdotum, et his, qui in Aegypto sunt, Iudaeis salutem et sanitatem.
(불가타 성경, 마카베오기 하권, 1장10)
cui si quid aforet summum esse non posset, quoniam relinqueretur extrinsecus quod posset optari.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, III 1:5)
— Egebit igitur, inquit, extrinsecus petito praesidio quo suam pecuniam quisque tueatur.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, V 1:25)
— Ne hunc rerum omnium patrem illud summum bonum quo plenus esse perhibetur uel extrinsecus accepisse uel ita naturaliter habere praesumas quasi habentis dei habitaeque beatitudinis diuersam cogites esse substantiam.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XIX 2:13)
Nam si extrinsecus acceptum putes, praestantius id quod dederit ab eo quod acceperit existimare possis;
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XIX 2:14)
— Et ad mundum igitur, inquit, regendum nullis extrinsecus amminiculis indigebit;
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XXIII 2:6)
Atque haec nullis extrinsecus sumptis, sed ex altero [altero] fidem trahente insitis domesticisque probationibus explicabas.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XXIII 3:18)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION