-
Verum his in quibus omnem virtutis sensum oblitteravit impietas, ratio quae in eis exstingui non potuit, ipsum amicitiae et societatis affectum non reliquit;
- (DE AMICITIA, CAPUT IV. Amicitiae origo et progressus. 2:1)
-
Sic amicitiam quam natura instituit, quam roboravit usus, legis auctoritas ordinavit.
- (DE AMICITIA, CAPUT IV. Amicitiae origo et progressus. 2:6)
-
Manifestum proinde est amicitiam naturalem esse sicut virtutem, sicut sapientiam, et caetera quae propter se, quasi bona naturalia, et appetenda sunt et servanda;
- (DE AMICITIA, CAPUT IV. Amicitiae origo et progressus. 2:7)
-
Sed pace tua dico, non congruum mihi videtur, quod amicitiae sapientiam adiunxisti, cum inter illas nulla sit comparatio.
- (DE AMICITIA, CAPUT IV. Amicitiae origo et progressus. 2:21)
-
amicitia quae desinere potest, numquam vera fuit.
- (DE AMICITIA, CAPUT IV. Amicitiae origo et progressus. 2:35)
-
Amicitiam etiam nec subsistere quidem sine caritate, satis super que monstratum est.
- (DE AMICITIA, CAPUT IV. Amicitiae origo et progressus. 2:36)
-
Cum igitur in amicitia et aeternitas vigeat, et veritas luceat, et caritas dulcescat, utrum nomen sapientiae tribus his debeas abrogare, tu videris. Ivo.
- (DE AMICITIA, CAPUT IV. Amicitiae origo et progressus. 2:37)
-
Dicam ne de amicitia quod amicus Iesu Ioannes de caritate commemorat:
- (DE AMICITIA, CAPUT IV. Amicitiae origo et progressus. 2:39)
-
Deus amicitia est?
- (DE AMICITIA, CAPUT IV. Amicitiae origo et progressus. 2:40)
-
Quod tamen sequitur de caritate, amicitiae profecto dare non dubito, quoniam:
- (DE AMICITIA, CAPUT IV. Amicitiae origo et progressus. 2:43)
-
qui manet in amicitia, in Deo manet, et Deus in eo.
- (DE AMICITIA, CAPUT IV. Amicitiae origo et progressus. 2:44)
-
Nunc si quid sit amicitia pro simplicitate ingenioli nostri satis diximus, caetera quae enucleanda proposuisti alio tempori reservemus. Ivo.
- (DE AMICITIA, CAPUT IV. Amicitiae origo et progressus. 2:46)
-
Dic nunc, rogo te, utrum elapsum animo sit, an adhuc memoria teneas, quid inter te quondam et tuum Ivonem de amicitia spiritali convenerit;
- (DE AMICITIA, CAPUT IV. Amicitiae origo et progressus. 3:11)
-
Scis autem quia plures praeterierunt anni ex quo schedula ipsa cui de spiritali amicitia eius interrogationes meas que responsiones impresseram, nobis elapsa est.
- (DE AMICITIA, CAPUT IV. Amicitiae origo et progressus. 3:23)
-
tanto certe avidius, quanto id quod de amicitia legi dulcius sapuit.
- (DE AMICITIA, CAPUT IV. Amicitiae origo et progressus. 3:34)