도구

도구

라틴어 문장 검색

Quis vero opifex praeter naturam, qua nihil potest esse callidius, tantam sollertiam persequi potuisset in sensibus?
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 신의 본질에 관하여, LIBER SECUNDUS 142:1)
nulla est enim insatiabilior species, nulla pulchrior et ad rationem sollertiamque praestantior;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 신의 본질에 관하여, LIBER SECUNDUS 155:2)
ex quibus tanta percipitur voluptas, ut interdum Pronoea nostra Epicurea fuisse videatur, atque eae ne caperentur quidem nisi hominum ratione atque sollertia;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 신의 본질에 관하여, LIBER SECUNDUS 160:5)
ut vinum aegrotis, quia prodest raro nocet saepissime, melius est non adhibere omnino quam spe dubiae salutis in apertam perniciem incurrere, sic haud scio an melius fuerit humano generi motum istum celerem cogitationis acumen sollertiam, quam rationem vocamus, quoniam pestifera sit multis admodum paucis salutaris, non dari omnino quam tam munifice et tam large dari.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 신의 본질에 관하여, LIBER TERTIUS 70:3)
aut enim in perspicientia veri sollertiaque versatur aut in hominum societate tuenda tribuendoque suum cuique et rerum contractarum fide aut in animi excelsi atque invicti magnitudine ac robore aut in omnium, quae fiunt quaeque dicuntur, ordine et modo, in quo inest modestia et temperantia.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, LIBER PRIMUS 20:3)
Quocirca in omni est re fugienda talis sollertia.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, LIBER PRIMUS 44:9)
nobis autem personam imposuit ipsa natura magna cum excellentia praestantiaque animantium reliquarum.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, LIBER PRIMUS 126:10)
Ex quo intellegitur corporis voluptatem non satis esse dignam hominis praestantia, eamque contemni et reici oportere;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, LIBER PRIMUS 137:1)
quarum una communis est ex eo, quod omnes participes sumus rationis praestantiaeque eius, qua antecellimus bestiis, a qua omne honestum decorumque trahitur, et ex qua ratio inveniendi officii exquiritur, altera autem, quae proprie singulis est tributa.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, LIBER PRIMUS 138:2)
Atque ut apium examina non fingendorum favorum causa congregantur, sed, cum congregabilia natura sint, fingunt favos, sic homines, ac multo etiam magis, natura congregati adhibent agendi cogitandique sollertiam.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, LIBER PRIMUS 202:1)
Ducuntur enim aut benivolentia aut beneficiorum magnitudine aut dignitatis praestantia aut spe sibi id utile futurum aut metu ne vi parere cogantur, aut spe largitionis promissisque capti aut postremo, ut saepe in nostra re publica videmus, mercede conducti.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, Liber Secundus 28:4)
sed si minus imitatione tantam ingenii praestantiam consequi possumus, voluntate certe proxime accedirnus;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, LIBER TERTIUS 2:6)
Accedit eodem testis locuples Posidonius, qui etiam scribit in quadarn epistula P. Rutilium Rufum dicere solere, qui Panaetium audierat, ut nemo pictor esset inventus, qui in Coa Venere earn partem, quam Apelles inchoatam reliquisset, absolveret (oris enim pulchritudo reliqui corporis imitandi spem auferebat), sic ea, quae Panaetius praetermisisset [et non perfecisset] propter eorum, quae perfecisset, praestantiam neminem persecutum.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, LIBER TERTIUS 12:1)
Reliquae sunt duae partes honestatis, quarum altera in animi excellentis magnitudine et praestantia cernitur, altera in conforrnatione et moderatione continentiae et temperantiae.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, LIBER TERTIUS 123:3)
Sed qui dici a nobis Attico more volunt, ipsi autem se non oratores esse profitentur, si teretes auris habent intellegensque iudicium, tamquam ad picturam probandam adhibentur etiam inscii faciendi cum aliqua sollertia iudicandi;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, De Optimo Genere Oratorvm, 4장 2:4)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION