라틴어 문장 검색

Eudoxos [quidem] in cacumine excelsissimi monis con senuit, ut astrorum caelique motus deprehenderet, et Chrysippus, ut ad inventionem sufficeret, ter elleboro animum detersit.
(페트로니우스, 사티리콘, TITI PETRONI ARBITRI SATYRICON 88:5)
Haec cum inter gemitus lacrimasque fudissem, detersit ille pallio vultum et Quaeso inquit Encolpi, fidem memoriae tuae appello:
(페트로니우스, 사티리콘, TITI PETRONI ARBITRI SATYRICON 91:16)
An tanquam eos qui sternutare non soleamus nec stertere?
(페트로니우스, 사티리콘, TITI PETRONI ARBITRI SATYRICON 102:19)
Ut vero spongia uda facies plorantis detersa est et liquefactum per totum os atramentum omnia scilicet lineamenta fuliginea nube confudit, in odium se ira convertit.
(페트로니우스, 사티리콘, TITI PETRONI ARBITRI SATYRICON 108:2)
. . Ergo exclamat Oenothea imperio parete . . . detersisque curiose manibus inclinavit se in lectulum ac me semel iterumque basiavit . . . |Oenothea mensam veterem posuit in medio altari, quam vivis implevit carbonibus, et camellam etiam vetustate ruptam pice temperata refecit.
(페트로니우스, 사티리콘, TITI PETRONI ARBITRI SATYRICON 135:2)
Si faciet tarde, ne te mora longa fatiget, Inposita gremio stertere fronte potes.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 사랑, Liber secundus, poem 220)
Quas ubi marmoreo detersit pollice virgo et solata deam est, "refer, o carissima," dixit.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 13권 69:3)
peccata, ceu nox horrida, cogunt iacere ac stertere.
(프루덴티우스, Liber Cathemerinon, Hymnus ad Galli cantum11)
nam si licenter diffluens potu et cibo ieiuna rite membra non coerceas, sequitur frequenti marcida oblectamine scintilla mentis ut tepescat nobilis, animusque pigris stertat in praecordiis.
(프루덴티우스, Liber Cathemerinon, Hymnus ieiunantium4)
frenentur ergo corporum cupidines, detersa et intus emicet prudentia;
(프루덴티우스, Liber Cathemerinon, Hymnus ieiunantium5)
sanguinis humani spectacula publicus edit consensus legesque iubent venale parari supplicium, quo membra hominum discerpta cruentis morsibus oblectent hilarem de funere plebem, mille alia stolidi bacchantia gaudia mundi percensere piget, quae veri oblita Tonantis humanum miseris volvunt erroribus aevum, nemo animum summi memorem genitoris in altum excitat, ad caelum mittit suspiria nemo, nec recolens apicem solii natalis ad ipsum respicit auctorem, nec spem super aera librat, sed mentem gravidis contentam stertere curis indigno subdit domino perituraque pronus diligit et curvo quaerit terrestria sensu.
(프루덴티우스, Hamartigenia, section 1101)
mox et sublime tribunal par sanctum carumque sibi supereminet aequo iure potestatis, consistunt aggere summo conspicuae populosque iubent adstare frequentes, concurrunt alacres castris ex omnibus omnes, nulla latet pars Mentis iners, quae corporis ullo intercepta sinu per conceptacula sese degeneri languore tegat, tentoria apertis cuncta patent velis, reserantur carbasa, ne quis marceat obscuro stertens habitator operto.
(프루덴티우스, Psychomachia, section 1209)
stertit noctesque et dies.
(푸블리우스 테렌티우스 아페르, 환관, act 5, scene 8136)
albus ut obscuro deterget nubila caelo saepe Notus neque parturit imbris perpetuos, sic tu sapiens finire memento tristitiam vitaeque labores molli, Plance, mero, seu te fulgentia signis castra tenent seu densa tenebit Tiburis umbra tui.
(퀸투스 호라티우스 플라쿠스, Carmina, Book 1권, Poem 75)
Luculli miles collecta viatica multis aerumnis, lassus dum noctu stertit, ad assem perdiderat:
(퀸투스 호라티우스 플라쿠스, Epistles, 2권, poem 217)

SEARCH

MENU NAVIGATION