라틴어 문장 검색

"dant Fluvii Montesque locum, tum Terra superbit gressibus et paulum respirat caelifer Atlans."
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 5권155)
crepitant gemmae, atque immane liquescit argentum, et pictis exsudat vestibus aurum;
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 6권74)
et gravis Acrisius speciesque horrenda Coroebi et Danae culpata sinus, et in amne reperto tristis Amymone, parvoque Alcmena superbit Hercule, tergemina crinem circumdata luna.
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 6권104)
avertit morti contermina virtus, ardet inexpleto saevi Mavortis amore, et fruitur dextra atque anima flagrante superbit, hicne hominum casus lenire et demere Fatis iura frequens?
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 7권343)
latebras tamen inguinis alte missile, ceu totis intortum viribus, hausit, praeterit haud dubium fati et spoliare superbit Oenides.
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 8권252)
itque per Aonios alte mucrone corusco suspensam ostentans galeam et clamore superbit:
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 9권242)
Christianus nec in pauperem superbit.
(테르툴리아누스, Apologeticum, 46장 13:2)
audio subitum post terga sonitum inmanissimi fletus ac miserrimi, simul et cachinnum crepitantem quasi uulgi indocti captis hostibus insultantis.
(베다 베네라빌리스, Historiam ecclesiasticam gentis Anglorum, LIBER QUINTUS., CAP. XII. 2:1)
sed tu iam mitis, Apollo, prodigia indomitis merge sub aequoribus, et succensa sacris crepitet bene laurea flammis, omine quo felix et sacer annus erit.
(티불루스, Elegiae, 2권, poem 539)
Vbi satur sum, nulla crepitant;
(티투스 마키우스 플라우투스, Menaechmi, act 5, scene 556)
Quia pol clare crepito dentibus.
(티투스 마키우스 플라우투스, Rudens, act 2, scene 668)
Unde et Lucifer ille qui mane oriebatur, tanto ad superbiendum pronior exstitit, quanto caeteris Angelicis spiritibus per sapientiae vel scientiae claritatem superior fuit, nec tamen ideo sapientiam ejus vel scientiam de naturis rerum cognoscendis quam a Deo acceperat, malam dici convenit, sed ille superbiendo illa male usus sit. Sic et cum quilibet de philosophia sua vel doctrina superbit, non ipsam scientiam culpare debemus propter adjunctum vitium, sed unumquodque secundum seipsum pensari convenit, ne forte indiscrete agentes, propheticam illam maledictionem incurramus.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 12:17)

SEARCH

MENU NAVIGATION