도구

도구

라틴어 문장 검색

"Omnis intelligentiae fixio et essentia est per bonitatem puram quae est prima causa."
(Boethius De Dacia, DE MUNDI AETERNITATE, 11 67:3)
Per eius essentiam intelligit eius productionem in esse, et per eius fixionem intelligit eius durationem.
(Boethius De Dacia, DE MUNDI AETERNITATE, 11 67:4)
Huius quidem preconium, facta modernorum exsuperans, tanquam veri existentia latius, arbitrabar aliquando superfluum. 3.
(단테 알리기에리, Epistolae 91:2)
58. Quantum vero ad essentiam, probo sic:
(단테 알리기에리, Epistolae 114:1)
Omnis essentia, preter primam, est causata, aliter essent plura que essent per se necesse esse, quod est impossibile:
(단테 알리기에리, Epistolae 114:2)
Propter quod patet quod omnis essentia et virtus procedat a prima, et intelligentie inferiores recipiant quasi a radiante, et reddant radios superioris ad suum inferius, ad modum speculorum.
(단테 알리기에리, Epistolae 114:8)
penetrat, quantum ad essentiam;
(단테 알리기에리, Epistolae 116:2)
quoniam videmus in aliquo excellentiori gradu essentiam aliquam, aliquam vero in inferiori;
(단테 알리기에리, Epistolae 116:5)
Non enim essentia ulla creata ultimus finis est in intentione creantis, in quantum creans, sed propria essentie operatio:
(단테 알리기에리, De monarchia, Liber Primus 3:8)
unde est quod non operatio propria propter essentiam, sed hec propter illam habet ut sit. 4.
(단테 알리기에리, De monarchia, Liber Primus 3:9)
quia, cum illud quod est ultimum tale sit constitutivum spetiei, sequeretur quod una essentia pluribus spetiebus esset specificata:
(단테 알리기에리, De monarchia, Liber Primus 3:14)
Sunt enim huiusmodi forme quedam compositioni contingentes, et consistentes simplici et invariabili essentia, ut Magister Sex Principiorum recte ait. Recipiunt tamen magis et minus huiusmodi qualitates ex parte subiectorum quibus concernuntur, secundum quod magis et minus in subiectis de contrariis admiscetur. 5.
(단테 알리기에리, De monarchia, Liber Primus 11:9)
Inter que quidem, pexa atque yrsuta sunt illa que vocamus grandiosa, lubrica vero et reburra vocamus illa que in superfluum sonant;
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER SECUNDUS 112:5)
Aliud est stantia cuius omnia carmina eundem rithimum reddunt, in qua superfluum esse constat habitudinem querere.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER SECUNDUS 196:1)
"Verum quia nunc de virginibus scribens paene superflue de monachis disputavi, ad tertium genus veniam, quos anchoretas vocant et qui de coenobiis exeuntes excepto pane et sale amplius ad deserta nil perferunt."
(히에로니무스, 편지들, An Eustochium 25:109)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION