라틴어 문장 검색

irato et uerba et sententiae suppetebant, pronuntiatio quoque et uox, ut neque eodem loci prae ardore consisteret et exaudiretur a procul stantibus.
(가이우스 수에토니우스 트란퀼루스, 황제전, C. Caligula, 53장 1:2)
cui si uitiosa libido fecerit auspicium, cras ferramenta Teanumtolletis, fabri.
(호라티우스의 첫번째 편지, 0148)
Crudi tumidique lauemur,quid deceat, quid non obliti, Caerite ceradigni, remigium uitiosum Ithacensis Vlixei,cui potior patria fuit interdicta uoluptas.
(호라티우스의 첫번째 편지, 0637)
Prudens emisti uitiosum, dicta tibi est lex;
(호라티우스의 두번째 편지, 212)
nam fuit hoc vitiosus:
(호라티우스의 풍자, 1권, 04장3)
nempe inamarescunt epulae sine fine petitaeinlusique pedes vitiosum ferre recusantcorpus.
(호라티우스의 풍자, 2권, 07장64)
Si vero peregri- norum, si amicorum quispiam venerat, laetabatur super se nostro testimonio et, quidquid minus in opusculo erat, distinctione moderata et pronuntiationis varietate pensabat, ut in recitando illo ipse 1 vel placere vel displicere cotidie videretur.
(히에로니무스, 편지들, Ad Heliodorum Epitaphium Nepotiani 11:9)
Dimisit ergo, ut aiunt, vitiosum;
(히에로니무스, 편지들, Ad Oceanum De Morte Fabiolae 3:15)
Caveat omnia apocrypha et, si quando ea non ad signorum veritatem, sed ad signorum reverentiam legere voluerit, sciat non eorum esse, quorum titulis praenotantur, multaque his admixta vitiosa et grandis esse prudentiae aurum in luto quaerere.
(히에로니무스, 편지들, Ad Laetam De Institutione Filiae 12:8)
Quod vero saepe purgantur, non multi sed vitiosi humoris indicium est.
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, VII. 9:1)
inde senecta sicca est inopia naturalis humoris, humecta est abundantia vitiosi ex frigore procreati.
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, X. 8:3)
Mentitur qui te vitiosum, Zoile, dicit.
(마르티알리스, 에피그램집, 11권, XCII1)
Non vitiosus homo es, Zoile, sed vitium.
(마르티알리스, 에피그램집, 11권, XCII2)
ibidem 'ibidem' et 'ubinam' multi dubitant ubi esse debeat accentus, quia 'ibi' et 'ubi' naturaliter breves sunt, sed ratione finalitatis plerumque producuntur in versu, nescientes hanc esse rationem, quia pronuntiationis causa contra usum Latinum syllabis ultimis, quibus particulae adiunguntur, accentus tribuitur, ut 'musaque' 'illene' 'huiusce'. sic ergo et 'ibidem'.
(마우루스 세르비우스 호노라투스, Commentary on the Aeneid of Vergil, SERVII GRAMMATICI IN VERGILII AENEIDOS LIBRVM PRIMVM COMMENTARIVS., commline 1164)
'ut' autem est quemadmodum, quod in pronuntiatione extenditur, quando temporis non est.
(마우루스 세르비우스 호노라투스, Commentary on the Aeneid of Vergil, SERVII GRAMMATICI IN VERGILII AENEIDOS LIBRVM PRIMVM COMMENTARIVS., commline 6672)

SEARCH

MENU NAVIGATION