라틴어 문장 검색

pectora dum gaudent nec sunt adstricta dolore, ipsa patent, blanda tum subit arte Venus.
(푸블리우스 오비디우스 나소, Ars amatoria, Liber I 1:242)
cum tibi laudanti credidit, ipse subit.
(푸블리우스 오비디우스 나소, Ars amatoria, Liber I 1:549)
rustica paulatim taurus aratra subit.
(푸블리우스 오비디우스 나소, Ars amatoria, Liber II 1:144)
cerva parem sequitur, serpens serpente tenetur, haeret adulterio cum cane nexa canis;
(푸블리우스 오비디우스 나소, Ars amatoria, Liber II 58:4)
et modo tres iactet numeros, modo cogitet, apte quam subeat partem callida, quamque vocet.
(푸블리우스 오비디우스 나소, Ars amatoria, Liber III 72:1)
ira subit, deforme malum, lucrique cupido, iurgiaque et rixae sollicitusque dolor:
(푸블리우스 오비디우스 나소, Ars amatoria, Liber III 75:3)
sed facile haeremus, validoque perurimur aestu, et nimium certa scimus amare fide.
(푸블리우스 오비디우스 나소, Ars amatoria, Liber III 114:4)
sive dies igitur caput hoc miserabile cernit, sive pruinosi Noctis aguntur equi, sic mea perpetuis liquefiunt pectora curis, ignibus admotis ut nova cera solet, saepe precor mortem, mortem quoque deprecor idem, ne mea Sarmaticum contegat ossa solum, cum subit Augusti quae sit clementia, credo mollia naufragiis litora posse dari.
(푸블리우스 오비디우스 나소, Ex Ponto, Ex Ponto, poem 223)
denique, si moriar, subeam pacatius arvum, ossa nec a Scythica nostra premantur humo, nec male compositos, ut scilicet exule dignum, Bistonii cineres ungula pulset equi, et ne, si superest aliquis post funera sensus, terreat et Manes Sarmatis umbra meos.
(푸블리우스 오비디우스 나소, Ex Ponto, Ex Ponto, poem 241)
durius est igitur nostrum, fidissima coniunx, illo, quod subiit Aesone natus, opus.
(푸블리우스 오비디우스 나소, Ex Ponto, Ex Ponto, poem 424)
nam modo vos animo dulces reminiscor, amici, nunc mihi cum cara coniuge nata subit :
(푸블리우스 오비디우스 나소, Ex Ponto, Ex Ponto, poem 817)
nunc fora, nunc aedes, nunc marmore tecta theatra, nunc subit aequata porticus omnis humo.
(푸블리우스 오비디우스 나소, Ex Ponto, Ex Ponto, poem 819)
nec quicquam ad nostras pervenit acerbius aures, ut sumus in Ponto, perveniatque precor, ante meos oculos tamquam praesentis imago haeret, et extinctum vivere fingit amor.
(푸블리우스 오비디우스 나소, Ex Ponto, Ex Ponto, poem 93)
nulla tamen subeunt mihi tempora densius illis, quae vellem vitae summa fuisse meae, cum domus ingenti subito mea lapsa ruina concidit in domini procubuitque caput.
(푸블리우스 오비디우스 나소, Ex Ponto, Ex Ponto, poem 95)
haesit in amplexu consolatusque iacentem est, cumque meis lacrimis miscuit usque suas.
(푸블리우스 오비디우스 나소, Ex Ponto, Ex Ponto, poem 97)

SEARCH

MENU NAVIGATION