라틴어 문장 검색

non enim vocabulorum opificem sed rerum inquisitorem decet esse sapientem.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 아카데미카, LIBER SECUNDUS10)
fac enim verbi causa Stoicum adesse sapientem;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 아카데미카, LIBER SECUNDUS14)
ergo Zeno vel Chrysippus si interrogetur qui sit sapiens, respondebit eum esse quem ipse descripserit;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 아카데미카, LIBER SECUNDUS16)
contra Epicurus vel quis alius adversariorum negabit suumque potius peritissimum voluptatum aucupem sapientem esse contended.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 아카데미카, LIBER SECUNDUS17)
clamat Zeno et tota illa porticus tumultuatur, hominem natum ad nihil aliud esse quam honestatem, ipsam suo splendore ad se animos ducere nullo prorsus commodo extrinsecus posito et quasi lenocinante mercede, voluptatemque illam Epicuri solis inter se pecoribus esse commune, in quorum societatem et hominem et sapientem trudere nefas esse.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 아카데미카, LIBER SECUNDUS19)
Q. Mucius augur multa narrare de C. Laelio socero suo memoriter et iucunde solebat nec dubitare illum in omni sermone appellare sapientem.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Laelius de Amicitia 2:1)
nunc Laelius et sapiens, sic enim est habitus, et amicitiae gloria excellens de amicitia loquetur.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Laelius de Amicitia 6:3)
propterea quasi cognomen iam habebat in senectute sapientis.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Laelius de Amicitia 8:6)
aut enim nemo, quod quidem magis credo, aut, si quisquam, ille sapiens fuit.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Laelius de Amicitia 11:2)
ego si Scipionis desiderio me moveri negem, quam id recte faciam viderint sapientes, sed certe mentiar.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Laelius de Amicitia 13:1)
neque enim adsentior eis, qui nuper haec disserere coeperunt, cum corporibus simul animos interire atque omnia morte . plus apud me antiquorum auctoritas valet, vel nostrorum maiorum, qui mortuis tam religiosa iura tribuerunt, quod non fecissent, profecto, si nihil ad eos pertinere arbi- trarentur, vel eorum qui in hac terra fuerunt magnamque Graeciam, quae nunc quidem deleta est, tum florebat, institutis et praeceptis suis erudierunt, vel eius, qui Apollinis oraculo sapientissimus est iudicatus, qui non tum hoc tum illud, ut in plerisque, sed idem semper, animos hominum esse divinos eisque, cum ex corpore excessissent, reditum in caelum patere optimoque et iustissimo cuique expeditissimum.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Laelius de Amicitia 17:1)
negant enim quemquam esse virum bonum nisi sapientem.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Laelius de Amicitia 23:3)
negabunt id nisi sapienti posse concedi.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Laelius de Amicitia 23:11)
nam quibusdam, quos audio sapientes habitos in Graecia, placuisse opinor mirabilia quaedam - sed nihil est, quod illi non persequantur argutiis - partim fugiendas esse nimias amicitias, ne necesse sit unum sollicitum esse pro pluribus;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Laelius de Amicitia 58:1)
quam ob rem si cadit in sapientem animi dolor, qui profecto cadit, nisi ex eius animo exstirpatam humanitatem arbitramur, quae causa est cur amicitiam funditus tollamus e vita, ne aliquas propter eam suscipiamus molestias?
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Laelius de Amicitia 61:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION