도구

도구

라틴어 문장 검색

cum inter bonos et pessimos esse non possit voluntatum vel consiliorum ulla communio.
(DE AMICITIA, CAPUT IV. Amicitiae origo et progressus. 1:36)
Amicitia itaque quae sicut caritas inter omnes primum et ab omnibus servabatur, inter paucos bonos naturali lege resedit;
(DE AMICITIA, CAPUT IV. Amicitiae origo et progressus. 1:37)
Manifestum proinde est amicitiam naturalem esse sicut virtutem, sicut sapientiam, et caetera quae propter se, quasi bona naturalia, et appetenda sunt et servanda;
(DE AMICITIA, CAPUT IV. Amicitiae origo et progressus. 2:7)
Nam optimum cibi condimentum fames est;
(DE AMICITIA, CAPUT IV. Amicitiae origo et progressus. 3:4)
ibi eius iucunda mihi verba sic sapiunt, ut vel ego videar cum eo ad meliora transisse;
(DE AMICITIA, CAPUT IV. Amicitiae origo et progressus. 3:21)
Optimum ergo vitae medicamentum amicus.
(DE AMICITIA, CAPUT V. De amicitiae fructibus. 2:11)
quod scilicet amicitia optimus ad perfectionem gradus existit.
(DE AMICITIA, CAPUT V. De amicitiae fructibus. 2:27)
Non verearis, fili, quoniam tanta restant adhuc de amicitiae bono dicenda, quae si quislibet sapiens prosequeretur, nos nihil dixisse putares.
(DE AMICITIA, CAPUT V. De amicitiae fructibus. 2:37)
Sed sicut plerique aqua, igni, ferro, cibo et aere, quae naturaliter bona sunt, in suae crudelitatis vel voluptatis satellitium abutuntur;
(DE AMICITIA, CAPUT VI. Osculum corporale quando adhibendum. Osculum spirituale. 1:8)
"Ecce quam bonum et quam iucundum, habitare fratres in unum" (Psal.
(DE AMICITIA, CAPUT VI. Osculum corporale quando adhibendum. Osculum spirituale. 1:18)
sed tanta sit inter utrosque in bonis malis que consensio, ut non spiritus, non census, non honor, nec quidquam quod alterius sit, alteri denegetur, ad fruendum pro voto et abutendum.
(DE AMICITIA, CAPUT VII. Amicitia quid. 2:3)
Sunt namque quidam qui contra fidem, contra honestatem, contra commune bonum vel privatum, favendum putant amico.
(DE AMICITIA, CAPUT VII. Amicitia quid. 2:7)
Cernitis igitur, nisi inter bonos amicitiam stare non posse.
(DE AMICITIA, CAPUT VII. Amicitia quid. 2:50)
Quid igitur nobis cum amicitia, qui boni non sumus?
(DE AMICITIA, CAPUT VII. Amicitia quid. 2:52)
Nos hominem bonum dicimus, qui secundum modum nostrae mortalitatis, sobrie et iuste et pie vivens in hoc saeculo, nihil a quolibet inhonestum petere, nec rogatus velit praestare.
(DE AMICITIA, CAPUT VII. Amicitia quid. 3:3)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION