라틴어 문장 검색

sin aliquis exstiterit aliquando, qui Aristotelio more de omnibus rebus in utramque partem possit dicere et in omni causa duas contrarias orationes, praeceptis illius cognitis, explicare aut hoc Arcesilae modo et Carneadi contra omne, quod propositum sit, disserat, quique ad eam rationem adiungat hunc [rhetoricum] usum [moremque] exercitationemque dicendi, is sit verus, is perfectus, is solus orator.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER TERTIVS 80:1)
Nam ipsa ad ornandum praecepta, quae dantur, eius modi sunt, ut ea quivis vitiosissimus orator explicare possit;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER TERTIVS 103:2)
Neque vero hoc fugit sapientissimum regem Philippum, qui hunc Alexandro filio doctorem accierit, a quo eodem ille et agendi acciperet praecepta et eloquendi.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER TERTIVS 141:4)
et huic contraria saepe percursio est et plus ad intellegendum, quam dixeris, significatio et distincte concisa brevitas et extenuatio et huic adiuncta inlusio a praeceptis Caesaris non abhorrens;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER TERTIVS 202:4)
P. Habeo communia praecepta fidem faciendi et commovendi.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Partitiones Oratoriae, 3장 2:6)
P. Non eadem accusatoris et rei, quod accusator rerum ordinem persequitur et singula argumenta quasi hastas in manu conlocat, vehementer proponit, concludit acriter, confirmat tabulis decretis testimoniis accuratiusque in singulis commoratur, eis orationis praeceptis, quae ad incitandos animos valent, et in reliqua oratione paulum digrediens de cursu dicendi utitur et vehementius in perorando.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Partitiones Oratoriae, 4장 4:2)
C. Expone deinceps quae ipsius orationis verborumque praecepta sint.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Partitiones Oratoriae, 5장 2:1)
Sed sunt multa suavitatis praecepta, quae orationem aut magis obscuram aut minus probabilem faciunt.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Partitiones Oratoriae, 6장 5:4)
C. Quoniam igitur vis oratoris omnis exposita est, quid habes de orationis praeceptis dicere?
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Partitiones Oratoriae, 8장 1:1)
Sit autem hoc etiam in praeceptis, ut, si quando tempus ipsum aut res aut locus aut interventus alicuius aut interpellatio aut ab adversario dictum aliquod et maxime in perorando dederit occasionem nobis, ut dicamus aliquid ad tempus apte, ne relinquamus;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Partitiones Oratoriae, 8장 4:3)
et, quae suo loco de amplificatione dicemus, multa ex eis poterunt ad principiorum praecepta transferri.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Partitiones Oratoriae, 8장 4:4)
ergo ad dilucide narrandum eadem illa superiora explanandi et inlustrandi praecepta repetemus, in quibus sit brevitas ea quae saepissime in narratione laudatur, de qua supra dictum est.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Partitiones Oratoriae, 9장 2:1)
C. Cognita igitur omni distributione propositorum causarum nobis genera et praecepta restant.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Partitiones Oratoriae, 20장 1:5)
Quam ob rem ex eis quae ante dicta sunt et narrandi et augendi praecepta repetentur.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Partitiones Oratoriae, 21장 1:5)
Videamus igitur deinceps in sententia dicenda quam viam et quae praecepta teneamus.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Partitiones Oratoriae, 24장 1:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION