라틴어 문장 검색

Unde et haec aetas ad flexum fit difficilior, quod est indicium siccitatis.
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, VI. 19:2)
Si ergo levem pertulerint inpulsum vini, non accipiunt haec mala, sed incitant quibus aetatis ratione iam capti sunt.
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, VI. 21:3)
Humor naturalis in corpore, quando aetas transit pueritiam, fit durior et acuitur in pilos.
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, VII. 3:1)
Nam et secundum iura publica duodecimus annus in femina et quartus decimus in puero definit pubertatis aetatem.
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, VII. 6:3)
Nam vinum cum in infantia est, dulce, cum pubescit, magis suave quam dulce est.
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, VII. 15:4)
Ergo, ait Eusebius, habendus mihi sermo est, Disari, tecum de aetate cuius ianuam iam paene ambo pulsamus.
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, X. 1:1)
Hinc est quod et vigiliis aetas gravior afficitur, quia somnus, qui maxime ex humore contingit, de naturali nascitur:
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, X. 9:1)
sicut est multus in infantia, quae humida est abundantia non superflui sed naturalis humoris.
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, X. 9:2)
Ille enim humor, qui aut de aetatis frigore nascitur aut cuiuslibet vitiositatis occasione contrahitur ut superfluus ita et noxius est.
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, X. 10:2)
Cur, Disari, ita mel et vinum diversis aetatibus habentur optima, mel quod recentissimum, vinum quod vetustissimum?
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, XII. 9:2)
Sed et media aetas, si multo exercitio excitaverit sibi naturalem calorem, animosius cibum adpetit.
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, XIII. 4:3)
Postea, inquit, usus luxuriantis aetatis signaturas pretiosis gemmis coepit insculpere:
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, XIII. 13:1)
Hinc et nutrices pueros fellantes operimentis obtegunt, cum sub luna praetereunt, ne plenos per aetatem naturalis humoris amplius lunare lumen humectet, et sicut ligna adhuc viriore humida accepto calore curvantur, ita et illorum membra contorqueat humoris adiectio.
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, XVI. 25:1)
Nulli sua profuit aetas.
(마르쿠스 안나이우스 루카누스, 파르살리아, 2권 2:28)
Licet ille solutum Defectumque vocet, ne vos mea terreat aetas.
(마르쿠스 안나이우스 루카누스, 파르살리아, 2권 6:20)

SEARCH

MENU NAVIGATION