도구

도구

라틴어 문장 검색

eos autem, qui in magistratu privatorum similes esse velint, eosque privatos, qui efficiant, ne quid inter privatum et magistratum differat, ferunt laudibus et mactant honoribus, ut necesse sit in eius modi re publica plena libertatis esse omnia, ut et privata domus omnis vacet dominatione et hoc malum usque ad bestias perveniat, denique ut pater filium metuat, filius patrem neglegat, absit omnis pudor, ut plane liberi sint, nihil intersit, civis sit an peregrinus, magister ut discipulos metuat et iis blandiatur spernantque discipuli magistros, adulescentes ut senum sibi pondus adsumant, senes autem ad ludum adulescentium descendant, ne sint iis odiosi et graves;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 국가론, Liber Primus 110:3)
Huic scilicet, Africanus, uni paene (nam in hoc fere uno sunt cetera), ut numquam a se ipso intuendo contemplandoque discedat, ut ad imitationem sui vocet alios, ut sese splendore animi et vitae suae sicut speculum praebeat civibus.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 국가론, Liber Secundus 113:4)
reliqua (satis enim multa restant) differamus in crastinum.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 국가론, Liber Secundus 115:5)
Deinde, ut cubitum discessimus, me et de via fessum, et qui ad multam noctem vigilassem, artior quam solebat somnus complexus est.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 국가론, Liber Sextus, chapter2 1 2:2)
itaque numquam ex animo meo discedit illius optimi atque invictissimi viri memoria.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 국가론, Liber Sextus, chapter2 13)
Ille discessit;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 국가론, Liber Sextus, chapter2 9 3:5)
et tamen te suspicor isdem rebus quibus me ipsum interdum gravius commoveri, quarum consolatio et maior est et in aliud tempus differenda.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Cato Maior: de Senectute 2:3)
nolite arbitrari, o mihi carissimi filii, me, cum a vobis discessero, nusquam aut nullum fore.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Cato Maior: de Senectute 101:2)
atque etiam, cum hominis natura morte dissolvitur, ceterarum perspicuum est quo quaeque discedat, abeunt enim illuc omnia, unde orta sunt;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Cato Maior: de Senectute 102:4)
animus autem solus nec cum adest nec cum discessit apparet.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Cato Maior: de Senectute 102:5)
non libet enim mihi deplorare vitam, quod multi et ei docti saepe fecerunt, neque me vixisse paenitet, quoniam ita vixi, ut non frustra me natum existimem, et ex vita ita discedo tamquam ex hospitio, non tamquam e domo;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Cato Maior: de Senectute 107:5)
O praeclarum diem cum in illud divinum animorum concilium coetumque proficiscar cumque ex hac turba et colluvione discedam!
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Cato Maior: de Senectute 107:7)
proficiscar enim non ad eos solum viros, de quibus ante dixi, verum etiam ad Catonem meum, quo nemo vir melior natus est, nemo pietate praestantior, cuius a me corpus est crematum, quod contra decuit ab illo meum, animus vero non me deserens sed respectans, in ea profecto loca discessit quo mihi ipsi cernebat esse veniendum.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Cato Maior: de Senectute 107:8)
Discedo parumper a somniis, ad quae mox revertar.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, De Divinatione (ed. C. F. W. Müller), M. Tullii Ciceronis de divinatione liber primus. 70:6)
quem cum maxima contentione non potuisset extrahere, discessit, ut ait Philistus, aegre ferens.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, De Divinatione (ed. C. F. W. Müller), M. Tullii Ciceronis de divinatione liber primus. 106:3)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION