라틴어 문장 검색

quis uerbis aut ornatior aut elegantior?
(가이우스 수에토니우스 트란퀼루스, 황제전, Divus Iulius, 55장 2:4)
Genus eloquendi secutus est elegans et temperatum uitatis sententiarum ineptiis atque concinnitate et 'reconditorum uerborum,' ut ipse dicit, 'fetoribus';
(가이우스 수에토니우스 트란퀼루스, 황제전, Divus Augustus, 86장 1:1)
sed contra accipies meros amores seu quid suavius elegantiusve est:
(가이우스 발레리우스 카툴루스, 노래, Lyrics , Poem 134)
hunc habet morbum neque elegantem, ut arbitror, neque urbanum.
(가이우스 발레리우스 카툴루스, 노래, Lyrics , Poem 395)
Verissimum igitur est illud principium ex cuius contradictorio tam absurda secuntur.
(단테 알리기에리, De monarchia, Liber Tertius 2:27)
quod absurdum est dicere dc Deo;
(단테 알리기에리, De monarchia, Liber Tertius 4:39)
Absurdum atque rationi videtur orrificum ante Deum ab homine quicquam nominatum fuisse, cum ab ipso et in ipsum factus fuisset homo.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 24:2)
Si pulvillum viderit, si mantele elegans, si aliquid domesticae supellectilis, laudat, miratur, adtrectat, et se his indigere conquerens non tam inpetrat quam extorquet, quia singulae metuunt veredarium urbis offendere.
(히에로니무스, 편지들, An Eustochium 22:16)
Quod quidem, inquit Varro, nimis absurdum est.
(Macrobii Saturnalia, Liber I, III. 5:1)
sermonesque eius de Socrate admodum elegantes leguntur.
(Macrobii Saturnalia, Liber I, XI. 41:5)
Psallere saltare elegantius quam necesse est probae?
(Macrobii Saturnalia, Liber III, XIV. 5:4)
Eleganter enim ex contemptu Aeneae auget iniuriam suam.
(Macrobii Saturnalia, Liber IV, III. 7:3)
Graius poeta equorum tantum meminit flagro animante currentium, licet dici non possit elegantius quam quod adiecit ὑψόσ’ ἀειρόμενοι, quo expressit quantum natura dare poterat impetum cursus.
(Macrobii Saturnalia, Liber V, XI. 21:1)
Illam vero enumerationis congestionem apud Homerum Maro ammiratus ita expressit, ut paene eum dixerim elegantius transtulisse.
(Macrobii Saturnalia, Liber V, XV. 17:1)
Quod ita elegantius auctore digessit, ut fabula lascivientis Didonis, quam falsam novit universitas, per tot tamen secula speciam veritatis optineat, et ita pro vero per ora omnium volitet, ut pictores fictoresque et qui figmentis liciorum contextas imitantur effigies hac materia vel maxime in efficiendis simulachris tamquam unico argumento decoris utantur, nec minus histrionum perpetuis et gestibus et cantibus celebrentur.
(Macrobii Saturnalia, Liber V, XVII. 5:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION