도구

도구

라틴어 문장 검색

errat, qui finem vesani quaerit amoris:
(섹스투스 프로페르티우스, 비가, 2권, poem 1521)
tu tamen iniecta tectus, vesane, lacerna potabis galea fessus Araxis aquam.
(섹스투스 프로페르티우스, 비가, 3권, poem 124)
dicam ego maternos Aetnaeo fulmine partus, Indica Nysaeis arma fugata choris, vesanumque nova nequiquam in vite Lycurgum, Pentheos in triplicis funera rapta greges, curvaque Tyrrhenos delphinum corpora nautas in vada pampinea desiluisse rate, et tibi per mediam bene olentia flumina Diam, unde tuum potant Naxia turba merum.
(섹스투스 프로페르티우스, 비가, 3권, poem 1712)
"vesane."
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 3권252)
nocte velut Phrygia cum lamentata resultant Dindyma, pinigeri rapitur Simoentis ad amnem dux vesana chori, cuius dea sanguine lecto ipsa dedit ferrum et vittata fronde notavit.
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 12권110)
Infaustus ille annus, et omnibus bonis exosus usque hodie permanet, tam propter apostasiam regum Anglorum, qua se fidei sacramentis exuerant, quam propter uesanam Brettonici regis tyrannidem.
(베다 베네라빌리스, Historiam ecclesiasticam gentis Anglorum, LIBER TERTIUS., CAP. I. 1:9)
et Romani fatebantur nunquam cum pertinaciore hoste conflictum, et Samnites, cum quaereretur quaenam prima causa obstinatos movisset in fugam, oculos sibi Romanorum ardere visos aiebant vesanosque voltus et furentia ora;
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber VII 371:1)
omnia ira militaris prope vesano impetu egit.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber IX 179:2)
nam te omnes saevomque severumque atque avidis moribus commemorant, spurcificum, immanem, intolerandum, vesanum:
(티투스 마키우스 플라우투스, Trinummus, act 4, scene 13)
Cum enim verissime dictum sit adulatorum principem, quocum caeteri adulatores minores conspirant, esse unumquemque sibi ipsi profecto amator, aliquid amplius est.
(FRANCIS BACON, SERMONES FIDELES SIVE INTERIORA RERUM, X. DE AMORE 1:13)
vesano hic poeta adfectionem suam accommodavit dicendo 'vesano'.
(마우루스 세르비우스 호노라투스, Commentary on the Aeneid of Vergil, SERVII GRAMMATICI IN VERGILII AENEIDOS LIBRVM DECIMVM COMMENTARIVS., commline 5831)
Adulator callidior si sit, vestigia premet adulatoris princpalis, intelligo tuiipsius, et in quibus tibi places aut teipsum excellere putas, iis adulator inhaerebit maxime.
(FRANCIS BACON, SERMONES FIDELES SIVE INTERIORA RERUM, LI. [ = English LIII] DE LAUDE 1:14)
Sin adulator sit impudens et perfrictae frontis, tum demum in quibus conscius tibi sis defectus tui, et ad quae maxime erubescis, ea adulator tibi vel praecipue imputabit et affigit per vim, spreta conscientia.
(FRANCIS BACON, SERMONES FIDELES SIVE INTERIORA RERUM, LI. [ = English LIII] DE LAUDE 1:15)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION