도구

도구

라틴어 문장 검색

Titulus servorum singulorum scriptus sit curato ita, ut intellegi recte possit quid morbi vitiive cuique sit, quis fugitivus errove sit noxave solutus non sit.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Quartus, II 2:2)
Propterea quaesierunt iure consulti veteres, quod mancipium morbosum quodve vitiosum recte diceretur quantumque morbus a vitio differret.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Quartus, II 3:1)
Caelius Sabinus in libro, quem De Edicto Aedilium Curulium composuit, Labeonem refert quid esset morbus hisce verbis definisse:
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Quartus, II 4:1)
Morbus est habitus cuiusque corporis contra naturam, qui usum eius facit deteriorem.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Quartus, II 4:2)
Sed morbum alias in toto corpore accidere dicit, alias in parte corporis.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Quartus, II 5:1)
Totius corporis morbum esse, veluti sit phthisis aut febris, partis autem, veluti sit caecitas aut pedis debilitas.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Quartus, II 5:2)
Sed cui morbus est, idem etiam vitiosus est.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Quartus, II 6:2)
alii enim redhiberi omnimodo debere, alii contra, nisi id vitium morbo contractum esset.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Quartus, II 12:2)
Postea, inquit, idem ille puer δελφι- νερώμενοσ morbo adfectus obit suum diem.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, A. Gellii Noctium Atticarum Liber Sextus, VIII 7:2)
Idem Chrysippus in eodem libro tractat consideratque dignumque esse id quaeri putat, εἰ αἱ τῶν ἀνθρώπων νόσοι κατα` φύσιν γίνονται, id est, si natura ipsa rerum vel providentia, quae compagem hanc mundi et genus hominum fecit, morbos quoque et debilitates et aegritudines corporum, quas patiuntur homines, fecerit.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Septimus, I 8:1)
Existimat autem non fuisse hoc principale naturae consilium, ut faceret homines morbis obnoxios, numquam enim hoc convenisse naturae auctori parentique omnium rerum bonarum.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Septimus, I 9:1)
Proinde morbi quoque et aegritudines partae sunt, dum salus paritur.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Septimus, I 13:1)
Faciebat vis illa et natura morbi, quod erat suum, distractionem cruciatumque membrorum, faciebat contra ratio et natura animi, quod erat aeque suum:
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Duodecimus, V 4:3)
Tum e sectatoribus Tauri invenis, in disciplinis philosophiae non ignavus, Si tanta, inquit, doloris acerbitas est, ut contra voluntatem contraque iudicium animi nitatur invitumque hominem cogat ad gemendum confitendumque de malo morbi saevientis, cur dolor aput Stoicos indifferens esse dicitur, non malum?
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Duodecimus, V 5:1)
Itaque vidistis philosophum, ratione decreti sui nixum, cum petulantia morbi dolorisque exultantia conluctantem, nihil cedentem, nihil confitentem, neque ut plerique dolentes solent, eiulantem atque lamentantem ac miserum sese et infelicem appellantem, sed acres tantum anhelitus et robustos gemitus edentem, signa atque indicia non victi nec obpressi a dolore, sed vincere eum atque obprimere enitentis.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Duodecimus, V 10:1)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION