도구

도구

라틴어 문장 검색

Etenim principibus frequenter accidit ut contradictoria plane appetant, sicut recte Tacitus:
(FRANCIS BACON, SERMONES FIDELES SIVE INTERIORA RERUM, XIX. DE IMPERIO 3:7)
Inter hos autem velut inter inaequales intemperantias medii temperamentum limitis sortitus est ille numerus, qui perfectus dicitur, virtutis scilicet aemulator, qui nec supervacua progressione porrigitur, nec contracta rursus deminutione remittitur, sed medietatis obtinens terminum suis aequus partibus nec crassatur abundantia, nec eget inopia, ut vj vel xxviiij.
(보이티우스, De Arithmetica, Liber primus, Alia partitio paris secundum perfectos, inperfectos et ultra quam perfectos 3:1)
Quodsi superquadripartientes quemadmodum in infinitum progrediantur, appetas addiscere, primas eorum radices in quadruplum multiplices licet, id est viiij et v et eos, qui illa multiplicatione proferentur, rursus in quadruplum, et eandem fieri proportionem inoffensa nimirum ratione repperies;
(보이티우스, De Arithmetica, Liber primus, De tertia inaequalitatis specie, quae dicitur superpartiens deque eius speciebus earumque generationibus. 6:6)
Quibus si nihil inest appetendae pulchritudinis, quid est quod uel amissis doleas uel laeteris retentis?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, IX 3:19)
Nam non esse anxiam tristemque beatitudinem nec doloribus molestiisque subiectam quid attinet dicere, quando in minimis quoque rebus id appetitur quod habere fruique delectet?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, III 2:14)
Contraque etiam quae natura bona non sunt tamen si esse uideantur quasi uere bona sint appetuntur.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XIX 4:17)
— Nonne, inquit, monstrauimus ea quae appetuntur pluribus idcirco uera perfectaque bona non esse quoniam a se inuicem discreparent, cumque alteri abesset alterum plenum absolutumque bonum afferre non posse, tum autem uerum bonum fieri cum in unam ueluti formam atque efficientiam colliguntur, ut quae sufficientia est eadem sit potentia, reuerentia, claritas atque iucunditas, nisi uero unum atque idem omnia sint, nihil habere quo inter expetenda numerentur?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XXI 1:8)
Nam saepe mortem cogentibus causis, quam natura reformidat, uoluntas amplectitur, contraque illud quo solo mortalium rerum durat diuturnitas, gignendi opus, quod natura semper appetit, interdum cohercet uoluntas.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XXI 2:20)
Quare nihil est quod ullo modo queas dubitare cuncta quae sunt appetere naturaliter constantiam permanendi, deuitare perniciem.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XXI 2:23)
— Adipiscuntur igitur boni, quod appetunt?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, III 1:19)
— Mali uero si adipiscerentur quod appetunt, bonum, mali esse non possent.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, III 1:21)
Sic quoque intemperantia fragiles, qui obluctari uitio nequeunt.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, III 2:27)
Postremo, cum omne praemium idcirco appetatur bonum esse creditur, quis boni compotem praemii iudicet expertem?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, V 1:11)
Scitne quod appetit anxia nosse?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quintus, VI 13:1)
imaginatio uero mobilibus beluis, quibus iam inesse fugiendi appetendiue aliquis uidetur affectus.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quintus, IX 1:4)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION