라틴어 문장 검색

Iam mare turbari trabibus, saevasque videbis conlucere faces, iam fervere litora flammis, si te his attigerit terris Aurora morantem.
(푸블리우스 베르길리우스 마로, 아이네아스, Book 4권 23:7)
Interea medium Aeneas iam classe tenebat certus iter, fluctusque atros Aquilone secabat, moenia respiciens, quae iam infelicis Elissae conlucent flammis.
(푸블리우스 베르길리우스 마로, 아이네아스, Book 5권 1:1)
Nuntius Anchisae ad tumulum cuneosque theatri incensas perfert naves Eumelus, et ipsi respiciunt atram in nimbo volitare favillam.
(푸블리우스 베르길리우스 마로, 아이네아스, Book 5권 25:1)
Postquam conlapsi cineres et flamma quievit reliquias vino et bibulam lavere favillam, ossaque lecta cado texit Corynaeus aëno.
(푸블리우스 베르길리우스 마로, 아이네아스, Book 6권 9:8)
piceum fert fumida lumen taeda et commixtam Volcanus ad astra favillam.
(푸블리우스 베르길리우스 마로, 아이네아스, Book 9권 3:15)
Conlucent ignes, noctem custodia ducit insomnem ludo.
(푸블리우스 베르길리우스 마로, 아이네아스, Book 9권 6:26)
Nec procul Haemonides, Phoebi Triviaeque sacerdos, infula cui sacra redimibat tempora vitta, totus conlucens veste atque insignibus armis.
(푸블리우스 베르길리우스 마로, 아이네아스, Book 10권 22:16)
tunc undique vasti certatim crebris conlucent ignibus agri.
(푸블리우스 베르길리우스 마로, 아이네아스, Book 11권 8:2)
ibi tu calentem debita sparges lacrima favillam vatis amici.
(퀸투스 호라티우스 플라쿠스, Carmina, Book 2권, Poem 65)
hoc toto impetu certum reducta Pallas excussit manu, imitata patrem, transit Aiacem et ratem ratisque partem secum et Aiacem tulit, nil ille motus, ardua ut cautes, salo ambustus extat, dirimit insanum mare fluctusque rumpit pectore et navem manu complexus ignes traxit et caeco mari conlucet Aiax, omne resplendet fretum, tandem occupata rupe furibundum intonat:
(세네카, 아가멤논 10:55)
placebit illi ignis, per quem bona fides conlucebit.
(세네카, 행복론, Liber IV 102:8)
sed ecce pugnax ignis in partes duas discedit et se scindit unius sacri discors favilla - genitor, horresco intuens:
(세네카, 오이디푸스 4:28)
aperta multa tecta conlucent face.
(세네카, Thyestes 928:1)
ater favilla squalet Iliaca dies.
(세네카, Troades 22:1)
haec est venturi prima favilla mali.
(섹스투스 프로페르티우스, 비가, 1권, poem 913)

SEARCH

MENU NAVIGATION