도구

도구

라틴어 문장 검색

aeque refert, quo animo civilem agas vitam, an semper inquietus sis nec tibi umquam sumas ullum tempus, quo ab humanis ad divina respicias.
(세네카, De Otio, Liber VIII, ad Serenvm: de otio 34:4)
ita semper huiusce maioribus aut humanum aut divinum dictare ius usui fuit.
(시도니우스 아폴리나리스, 편지들, 7권, Sidonius Domino Papae Perpetuo salutem 17:4)
Sed absit ut aut igni humano vindicetur divina secta aut doleat pati in quo probatur.
(테르툴리아누스, Apologeticum, 37장 3:2)
ibi nihil nec divinae nec humanae opis dictator praetermittens aedem Castori vovisse fertur ac pronuntiasse militi praemia qui primus, qui secundus castra hostium intrasset;
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber II 221:2)
ubi deorum numen praetenditur sceleribus, subit animum timor, ne fraudibus humanis vindicandis divini iuris aliquid immixtum violemus.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XXXIX 174:1)
quid ei divini aut humani aequomst credere?
(티투스 마키우스 플라우투스, Poenulus, act 2, scene 111)
verecundari neminem apud mensam decet, nam ibi de divinis atque humanis cernitur.
(티투스 마키우스 플라우투스, Trinummus, act 2, scene 4118)
qui omnes fere liberalium artium disciplinas, scribendo vel transferendo, seu etiam exponendo Latine tradidit, ac diligenter sanctae Trinitatis fidem Symmacho socero ac patricio scribendo edisserens, de unitate quoque personae Christi ac diversitate naturarum quae in Christo sunt, divinae scilicet et humanae, ad Joannem diaconum (qui postea papa effectus est) scribendo contra Eutichem et Nestorium, optime disputavit, fidemque nostram, et suam ne in aliquo vacillaret, tam de divinitate quam de divinitatis incarnatione tractando inexpugnabiliter astruxit.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 67:2)
I. Prima igitur sit de ratione credendi unum Deum discussio, et quod unum magis quam plures attineat credi, ubi et prima se ingerit quaestio, an humana etiam ratione divina celsitudo indagari potuerit, ac per hanc a creatura sua creator recognosci, an potius ipse Deus signo aliquo sensibili suam ei notitiam primum exhibuerit, velut in angelo vel in quocunque ei Spiritu primitus apparens, sicut de primis legitur parentibus, quibus in paradiso locutus fuisse perhibetur.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 2:1)
Sive ergo manducatis, sive aliud quid facitis, omnia in gloriam Dei facite (I Cor. X, 31). I. Prima igitur sit de ratione credendi unum Deum discussio, et quod unum magis quam plures attineat credi, ubi et prima se ingerit quaestio, an humana etiam ratione divina celsitudo indagari potuerit, ac per hanc a creatura sua creator recognosci, an potius ipse Deus signo aliquo sensibili suam ei notitiam primum exhibuerit, velut in angelo vel in quocunque ei Spiritu primitus apparens, sicut de primis legitur parentibus, quibus in paradiso locutus fuisse perhibetur.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 5:24)
Quamvis enim diversitas naturarum in Christo sit, divinae scilicet et humanae;
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 28:10)
Sicut enim in uno Deo tres personae sunt et una substantia, ita econtrario in Christo duae sunt substantiae, humana scilicet ac divina, sed una in duabus substantiis vel naturis persona.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 28:18)
In terris humanus erit, diuinus in astris.
(ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER PRIMUS 26:7)
Miraturque Deum nostram uestire figuram, Et nostras habitare casas flammantis Olimpi Rectorem, floremque rose latitare sub alga, Et gemmam uestire lutum, uiolamque cicuta Velari, uitamque mori, tenebrescere solem, Qui gunfi, que iuncture, quis nexus et unde Connectant humana Deo, diuina caduco Consocient hominique Deum, quis federet ordo.
(ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER SEXTUS 4:30)
Et ideo Isaac tamquam Dei munus ad genus suum magis, quam ad populum appositus legitur, ut divinorum potius quam humanorum imitatorem esse sedulum recognoscas.
(성 암브로시우스, 카인과 아벨에 대하여, 1권, 2장 3:13)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION