라틴어 문장 검색

mactata soceri concidit thalamis gener victima, tuis ne fieret hymenaeis potens.
(세네카, 옥타비아 3:5)
Thessali Phoebus pecoris magister egit armentum positoque plectro impari tauros calamo vocavit, induit formas quotiens minores ipse qui caelum nebulasque ducit:
(세네카, 파이드라 4:19)
sed matrem amavi, proloqui hymenaeum pudet
(세네카, Phoenissae 266:1)
Tritonum ab alto cecinit hymenaeum chorus.
(세네카, Troades 213:1)
levi canoram verberans plectro chelyn.
(세네카, Troades 335:1)
tinnulas plectro feriente chordas,
(세네카, Troades 856:1)
quantum quod posito formose saltat Iaccho, egit ut euhantis dux Ariadna choros, et quantum, Aeolio cum temptat carmina plectro, par Aganippeae ludere docta lyrae;
(섹스투스 프로페르티우스, 비가, 2권, poem 38)
' dixerat, et plectro sedem mihi monstrat eburno, quo nova muscoso semita facta solost.
(섹스투스 프로페르티우스, 비가, 3권, poem 312)
furabor Phoebi, si modo plectra dabis.
(섹스투스 프로페르티우스, 비가, 4권, poem 225)
"adde Hymenaee modos, tubicen fera murmura conde:"
(섹스투스 프로페르티우스, 비가, 4권, poem 437)
"ecce coronato pars altera rapta phaselo, mulcet ubi Elysias aura beata rosas, qua numerosa fides, quaque aera rotunda Cybebes mitratisque sonant Lydia plectra choris."
(섹스투스 프로페르티우스, 비가, 4권, poem 734)
hos inter Chiron, ad plectra sonantia saltans, flexit inepta sui membra facetus equi;
(시도니우스 아폴리나리스, Carmina, Praefatio panegyrici dicti Anthemio Augusto bis consuli8)
quem dicere digno non datur eloquio, nec si modo surgat Averno qui cantu flexit scopulos digitisque canoris compulit auritas ad plectrum currere silvas, cum starent Hebri latices cursuque ligato fluminis attoniti carmen magis unda sitiret.
(시도니우스 아폴리나리스, Carmina, Panegyricus 33)
iam tu ad plectra veni, tritus cui casside crinis ad diadema venit, rutilum cui Caesaris ostrum deposito thorace datur sceptroque replenda mucrone est vacuata manus, cunabula vestra imperii fulsere notis et praescia tellus aurea converso promisit saecula fetu.
(시도니우스 아폴리나리스, Carmina, Panegyricus 46)
ex hoc barbaricis abacta plectris spernit senipedem stilum Thalia, ex quo septipedes videt patronos, felices oculos tuos et aures felicemque libet vocare nasum, cui non allia sordidumque cepe ructant mane novo decem apparatus, quem non ut vetulum patris parentem nutricisque virum die nec orto tot tantique petunt simul Gigantes, quot vix Alcinoi culina ferret.
(시도니우스 아폴리나리스, Carmina, Ad V. C. Catullinum 3)

SEARCH

MENU NAVIGATION