라틴어 문장 검색

ego sic semper et ubique vixi, ut ultimam quamque lucem tanquam non redituram consumerem . . . profusis ego lacrimis rogo quaesoque, ut mecum quoque redeat in gratiam:
(페트로니우스, 사티리콘, TITI PETRONI ARBITRI SATYRICON 99:1)
Oppida bello qui quatit et flammis miserandas eruit urbes, tela videt versasque acies et funera regum atque exundantes profuso sanguine campos.
(페트로니우스, 사티리콘, POEMS 31:3)
odimus inmodicos (experto credite) fastus:
(푸블리우스 오비디우스 나소, Ars amatoria, Liber III 108:2)
ille tibi exequias et magni funus honoris fecit et in gelidos versit amoma sinus, diluit et lacrimis maerens unguenta profusis ossaque vicina condita texit humo.
(푸블리우스 오비디우스 나소, Ex Ponto, Ex Ponto, poem 923)
non haec inmodico contraxi damna Lyaeo:
(푸블리우스 오비디우스 나소, Ex Ponto, Ex Ponto, poem 1011)
cuncta sed inmodicum tempora frigus habet, tu glacie freta vincta tenes, et in aequore piscis inclusus tecta saepe natavit aqua.
(푸블리우스 오비디우스 나소, Ex Ponto, 3권, poem 16)
corpus ut aspexit, lacrimis auriga profusis restitit, hunc tali corripit illa sono:
(푸블리우스 오비디우스 나소, 행사력, 6권393)
prominet inmodicum pro longa cuspide rostrum:
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 6권 49:15)
Ut vero coepitque loqui dextramque prehendit hospes et auxilium submissa voce rogavit promisitque torum, lacrimis ait illa profusis:
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 7권 6:1)
Auxerat articulos macies, genuumque tumebat orbis, et inmodico prodibant tubere tali.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 8권 83:5)
Dixerat, et lacrimis vultus lavere profusis, tam qui mandabat, quam cui mandata dabantur.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 9권 58:1)
cui protinus intima frigus ossa receperunt, buxoque simillimus ora pallor obit, lacrimisque genae maduere profusis.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 11권 51:2)
Tum lecto incumbens, fletu super ora profuso, haec ait:
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 11권 73:1)
Ture dato flammis vinoque in tura profuso caesarumque boum fibris de more crematis regia tecta petunt positisque tapetibus altis munera cum liquido capiunt Cerealia Baccho.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 13권 58:2)
saepe etiam lacrimae me sunt scribente profusae, umidaque est fletu littera facta meo, corque vetusta meum, tamquam nova, vulnera novit, inque sinum maestae labitur imber aquae, cum vice mutata, qui sim fuerimque, recordor, et, tulerit quo me casus et unde, subit, saepe manus demens, studiis irata sibique, misit in arsuros carmina nostra focos, atque ita de multis quoniam non multa supersunt, cum venia facito, quisquis es, ista legas.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 4권, poem 139)

SEARCH

MENU NAVIGATION