라틴어 문장 검색

Fescennina per hunc inuenta licentia morem uersibus alternis opprobria rustica fudit,libertasque recurrentis accepta per annoslusit amabiliter, donec iam saeuos apertamin rabiem coepit uerti iocus et per honestasire domos impune minax.
(호라티우스의 두번째 편지, 163)
eripuere iocos, uenerem, conuiuia, ludum;
(호라티우스의 두번째 편지, 231)
Campanum in morbum, in faciem permulta iocatus,pastorem saltaret uti Cyclopa rogabat:
(호라티우스의 풍자, 1권, 05장42)
dein Gnatia Lymphisiratis exstructa dedit risusque iocosque,dum flamma sine tura liquescere limine sacropersuadere cupit.
(호라티우스의 풍자, 1권, 05장63)
Canidiae dentis, altum Saganae caliendrumexcidere atque herbas atque incantata lacertisvincula cum magno risuque iocoque videres.
(호라티우스의 풍자, 1권, 08장22)
haec mea cura est,nequid tu perdas neu sis iocus.
(호라티우스의 풍자, 2권, 05장23)
"inde reversi conducunt foricas, et cur non omnia, cum sint quales ex humili magna ad fastigia rerum extollit quotiens voluit Fortuna iocari?"
(유베날리스, 풍자, 1권, Satura III10)
"Quid quod materiam praebet causasque iocorum omnibus hic idem, si foeda et scissa lacerna, si toga sordidula est et rupta calceus alter pelle patet, vel si consuto vulnere crassum atque recens linum ostendit non una cicatrix?"
(유베날리스, 풍자, 1권, Satura III62)
certe modico contentus agebas vernam equitem, conviva ioco mordente facetiis et salibus vehemens intra pomeria natis.
(유베날리스, 풍자, 3권, Satura IX4)
haec loca capripedes Satyros Nymphasque tenere finitimi fingunt et Faunos esse locuntur, quorum noctivago strepitu ludoque iocanti adfirmant volgo taciturna silentia rumpi chordarumque sonos fieri dulcisque querellas, tibia quas fundit digitis pulsata canentum, et genus agricolum late sentiscere, quom Pan pinea semiferi capitis velamina quassans unco saepe labro calamos percurrit hiantis, fistula silvestrem ne cesset fundere musam.
(루크레티우스, 사물의 본성에 관하여, Liber Quartus 21:5)
tum ioca, tum sermo, tum dulces esse cachinni consuerant;
(루크레티우스, 사물의 본성에 관하여, Liber Quintus 47:9)
Et, ut primum de servis loquamur, iocone an serio putas esse hominum genus quod di inmortales nec cura sua nec providentia dignentur?
(Macrobii Saturnalia, Liber I, XI. 2:3)
et, ni fallor, inveni, ut iocos veterum ac nobilium virorum edecumatos ex multiiugis libris relatione mutua proferamus.
(Macrobii Saturnalia, Liber II, I. 8:2)
et iam primum animadverto duos quos eloquentissimos antiqua aetas tulit, comicum Plautum et oratorem Tullium, eos ambos etiam ad iocorum venustatem ceteris praestitisse.
(Macrobii Saturnalia, Liber II, I. 10:2)
Plautus quidem ea re clarus fuit, ut post mortem eius comoediae, quae incertae ferebantur, Plautinae tamen esse de iocorum copia noscerentur.
(Macrobii Saturnalia, Liber II, I. 11:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION