살아있는 라틴어 : 문장 검색

tacuit enim illud, quod nihilominus accipimus, non deesse homines, qui ad crudelitatem eum impellant.

Nihilominus cum sit amicorum amantissimus, cum illos sibi comparet, saepe praeferat, omne intra se bonum terminabit et dicet, quod Stilbon ille dixit, Stilbon quem Epicuri epistula insequitur;

nihilominus et veteranos et senes tangit.

Si plures habet sententias metus, nihilominus in hanc partem potius inclina et perturbare te desine, ac subinde hoc in animo volve, maiorem partem mortalium, cum illi nec sit quicquam mali nec pro certo futurum sit, aestuare ac discurrere.

Nihilominus, quantum possumus, evitemus incommoda quoque, non tantum pericula, et in tutum nos reducamus excogitantes subinde, quibus possint timenda depelli.

Nihilominus eruditus volebat videri.

Nihilominus adibo hoc periculum et audebo illi mala sua ostendere.

nihilominus interveniebat dulce illud et loco lene.

et tantum luti tota via fuit, ut possim videri nihilominus navigasse.

Nihilominus dabo operam, ut ius a te datum parcissime exerceam;

quosdam enim edit corporibus inpeditos, sed nihilominus perrumpentes obstantia.

illa bona optabilia, haec mirabilia sunt, utraque nihilominus paria, quia quidquid incommodi est, vi tanto maioris boni tegitur.

Alia sunt, quae quamvis nolit accidere, nihilominus laudat et conprobat, tamquam illam, quam paulo ante dicebam, malae valetudinis et dolorum gravissimorum perpessionem, in qua Epicurus fuit illo summo ac fortunatissimo die suo.

Ait enim se vesicae et exul erati ventris tormenta tolerare ulteriorem doloris accessionem non recipientia, esse nihilominus sibi illum beatum diem.

Nihilominus his quoque occupatis diebus agatur aliquid et quidem totis.