도구

도구

라틴어 문장 검색

Sed et cum ait Apostolus Christum surrexisse a mortuis per gloriam Dei Patris (Rom. VI, 4), id est per virtutem divinae potentiae, vel Patrem eum a mortuis suscitasse, et vivificaturum esse corpora nostra, vel ab eo Filium, vel Spiritum sanctum missum esse, vel ei Filium obedisse, quasi proprie vel specialiter Patri tribuit, quae ad potentiam pertinere videntur, ut ex his quoque insinuetur maxime ad personam Patris, juxta ejus, ut dictum est, proprietatem, ea quae potentiae sunt ascribenda esse, sicut Filio ea quae ad animi rationem vel sapientiam pertinent, sicut est judicare quod discretionis est. Unde scriptum est:
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 15:13)
Christum autem Dei sapientiam et Dei virtutem Apostolus nominat (I Cor. I, 24).
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 16:7)
) Unde et Apostolus, Deus charitas est;
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 18:10)
De quo etiam Verbo Apostolus ait:
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 22:15)
) Nec non et Apostolus teste Augustino, cum templum Spiritus sancti nominavit, aperte eum esse Deum pronuntiat, cum solius templum Dei esse dicatur.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 27:8)
Scriptum quippe est in Apostolo:
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 27:9)
Sic et beatus Petrus in Actibus apostolorum Spiritum sanctum Deum esse profitetur dicens:
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 27:13)
XV. Nunc autem post testimonia prophetarum de fide sanctae Trinitatis, libet etiam testimonia philosophorum supponere, quos ad unius Dei intelligentiam cum ipsa philosophiae ratio perduxit, qua, juxta Apostolum:
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 29:1)
Qui etiam qualiter Deo revelante ad ipsius divinae Trinitatis cognitionem conscenderint, Paulus quoque Apostolus in Epistola ad Romanos patenter insinuat dicens:
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 29:20)
" Deinde ne omnes tales arbitretur, aliud audit ab eodem Apostolo de quibusdam:
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 29:36)
Licet eorum plurimi ab ipso quoque Apostolo graviter arguantur, eo quod juxta illud quod ipsemet ait:
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 30:3)
Si enim supra positam ab Apostolo causam discutiamus, quia videlicet quosdam eorum post divinam quam assecuti sunt notitiam, in reprobum sensum tradi meminerit, cum in suis scilicet evanescerent cogitationibus, dicentes se esse sapientes (Rom. I, 19 et seq.), id est suam sapientiam proprio studio vel ingenio ascribentes, non divinae gratiae dono tribuentes, reperiemus eos qui praecipui habentur, omnem praecipue philosophiam divinae tribuere gratiae, veluti Socratem, sive Platonem.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 30:22)
Quod itaque ait Apostolus quosdam philosophorum et gentilium sapientium, hoc quod de Deo vel caeteris intelligebant, sibi potius quam Deo ascripsisse, atque hinc excaecari meruisse, paucis potius quam multis imputandum videtur, sicut et ipsa turpitudinis poena quam consequenter adjungit dicens:
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 31:1)
Secundum Apostolum quia in Christo inhabitat omnis plenitudo divinitatis corporaliter (Coloss.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 34:9)
"Tu formasti me et posuisti super me manum tuam," utrumque significat, ut quod formavit antiquum sit, quod superposuit manum novissimum sit. Quod enim secundum naturam divinitatis formatus sit, Apostolus docet dicens:
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 34:24)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION