도구

도구

라틴어 문장 검색

inter mala quae videbant et sentiebant in mutuae caritatis gratia quiescentes.
(DE AMICITIA, CAPUT IV. Amicitiae origo et progressus. 1:39)
In hoc vero amicitia speciali praerogativa praelucet, quod inter eos qui sibi amicitiae glutino copulantur, omnia iucunda, omnia secura, omnia dulcia, omnia suavia sentiuntur.
(DE AMICITIA, CAPUT V. De amicitiae fructibus. 2:41)
Nescio quid hic Galterus hactenus senserit;
(DE AMICITIA, CAPUT VII. Amicitia quid. 2:1)
Sed nec amicos Absalon amicitiae virtus excusat, qui perduellioni praebentes assensum, contra patriam arma tulerunt.
(DE AMICITIA, CAPUT VII. Amicitia quid. 2:48)
et sic suavissimus accedens affectus, ita profecto sentietur dulcis, ut esse numquam desinat ordinatus.
(DE AMICITIA, CAPUT X. Amicitia spiritualis. Vera. Amicitiae fons. Amoris origo. 1:2)
Quam turpe et illud, ut non aliter afficiatur quis erga amicum, quam erga se ipsum, cum unusquisque de se humilia, sublimia sentire debeat de amico.
(DE AMICITIA, CAPUT X. Amicitia spiritualis. Vera. Amicitiae fons. Amoris origo. 2:16)
Sed de quatuor his quae praemisisti, quid sentiendum sit, a te exspectamus doceri.
(DE AMICITIA, CAPUT XII. Delectus amici. 2:17)
Sentiebam quippe meum spiritum transfusum in omnibus, et in me omnium transmigrasse affectum, ut dicerem cum propheta:
(DE AMICITIA, CAPUT XXII. Patientia. 2:31)
Prae omnibus autem cavenda suspicio est, amicitiae venenum, ut numquam male de amico sentiamus, nec mala dicenti credamus vel consentiamus.
(DE AMICITIA, CAPUT XXIV. De cultu amicitiae. 1:14)
ut non solum videat, sed etiam sentiat correptionem ex amore et non ex rancore procedere.
(DE AMICITIA, CAPUT XXVII. Correptio amici. 1:33)
tunc illa spiritalis sentitur dulcedo, quam bonum scilicet et quam iucundum, habitare fratres in unum.
(DE AMICITIA, CAPUT XXVIII. Epilogus. 3:5)
cum subito et insensibiliter aliquando affectus in affectum transiens, et quasi e vicino ipsius Christi dulcedinem tangens, incipit gustare quam dulcis est, et sentire quam suavis est.
(DE AMICITIA, CAPUT XXVIII. Epilogus. 3:12)
Vel lusisse parum, uel saltem sompnia passam Credas et tenues ire sensisse procellas, Vel magis oblitam facti presentis in illa Naturam peccasse putes.
(ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER PRIMUS 22:2)
Gaudet et assentit Nature curia, uotum Laudat et a uoto non distant uota sororum.
(ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER PRIMUS 28:2)
Qualiter in mundo fantasma resultat ydee, Cuius inoffensus splendor sentitur in umbra;
(ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER PRIMUS 42:5)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION