도구

도구

라틴어 문장 검색

Qui potuit igitur divinius et utilitates conplecti maritimas Romulus et vitia vitare, quam quod urbem perennis amnis et aequabilis et in mare late influentis posuit in ripa?
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 국가론, Liber Secundus 15:1)
Ea autem forma civitatis mutabilis maxime est hanc ob causam, quod unius vitio praecipitata in perniciosissimam partem facillime decidit.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 국가론, Liber Secundus 66:2)
Videtisne igitur, ut de rege dominus extiterit uniusque vitio genus rei publicae ex bono in deterrumum conversum sit?
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 국가론, Liber Secundus 73:1)
10.362 Sardanapallus ille vitiis multo quam nomine ipso deformior.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 국가론, Libri III de Re Publica Fragmenta Incertae Sedis 4:4)
Nostris enim vitiis, non casu aliquo, rem publicam verbo retinemus, re ipsa vero iam pridem amisimus.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 국가론, Liber Quintus 3:6)
sua enim vitia insipientes et suam culpam in senectutem conferunt, quod non faciebat is, cuius modo mentionem feci, Ennius:
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Cato Maior: de Senectute 19:2)
edepol, senectus, si nil quicquam aliud viti adportes tecum, cum advenis, unum id sat est, quod diu vivendo multa quae non volt videt.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Cato Maior: de Senectute 33:2)
ne nunc quidem viris desidero adulescentis, is enim erat locus alter de vitiis senectutis, non plus quam adulescens tauri aut elephanti desiderabam.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Cato Maior: de Senectute 36:1)
etsi ipsa ista defectio virium adulescentiae vitiis efficitur saepius quam senectute;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Cato Maior: de Senectute 38:5)
At id quidem non proprium senectutis vitium est, sed commune valetudinis.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Cato Maior: de Senectute 46:2)
resistendum, Laeli et Scipio, senectuti est eiusque vitia diligentia compensanda sunt, pugnandum tamquam contra morbum sic contra senectutem, habenda ratio valetudinis, utendum exercitationibus modicis, tantum cibi et potionis adhibendum, ut reficiantur vires, non opprimantur.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Cato Maior: de Senectute 46:7)
nam quos ait Caecilius comicos stultos senes, hos significat credulos obliviosos dissolutos, quae vitia sunt non senectutis, sed inertis ignavae somniculosae senectutis.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Cato Maior: de Senectute 47:4)
quid ego vitium ortus satus incrementa commemorem?
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Cato Maior: de Senectute 67:1)
ignoscetis autem, nam et studio rerum rusticarum provectus sum, et senectus est natura loquacior, ne ab omnibus eam vitiis videar vindicare.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Cato Maior: de Senectute 71:2)
sed haec morum vitia sunt, non senectutis.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Cato Maior: de Senectute 83:3)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION