도구

도구

라틴어 문장 검색

9. Idcirco pietati clementissime vestre filiali voce affectuosissime supplicamus quatenus illam diu exagitatam Florentiam sopore tranquillitatis et pacis irrigare velitis, eiusque semper populum defensantes nos et qui nostri sunt iuris, ut pius pater, commendatos habere;
(단테 알리기에리, Epistolae 6:1)
An ignoratis, amentes et discoli, publica iura cum sola temporis terminatione finiri, et nullius prescriptionis calculo fore obnoxia? 7.
(단테 알리기에리, Epistolae 38:2)
11. Sed quid tam sera moretur segnities admiramur, quando iamdudum in valle victor Eridani non secus Tusciam derelinquis, pretermittis et negligis, quam si iura tutanda Imperii circumscribi Ligurum finibus arbitreris;
(단테 알리기에리, Epistolae 48:1)
Nam etsi vim passa in angustum gubernacula sua contraxerit, undique tamen de inviolabili iure fluctus Amphitritis attingens vix ab inutili unda Oceani se circumcingi dignatur. 13.
(단테 알리기에리, Epistolae 48:3)
Vere Dei ordinationi resistit, proprie voluntatis ydolum venerando, dum regem aspernata legiptimum non erubescit insana regi non suo iura non sua pro male agendi potestate pacisci.
(단테 알리기에리, Epistolae 56:11)
secundo an romanus populus de iure Monarche offitium sibi asciverit;
(단테 알리기에리, De monarchia, Liber Primus 2:6)
Et cum alter de altero cognoscere non possit ex quo alter alteri non subditur—nam par in parem non habet imperium—oportet esse tertium iurisdictionis amplioris qui ambitu sui iuris ambobus principetur.
(단테 알리기에리, De monarchia, Liber Primus 10:7)
Admirabar equidem aliquando romanum populum in orbe terrarum sine ulla resistentia fuisse prefectum, cum, tantum superficialiter intuens, illum nullo iure sed armorum tantummodo violentia obtinuisse arbitrabar. 3.
(단테 알리기에리, De monarchia, Liber Secundus 1:6)
Nam per hoc quod romanum Inpenum de iure fuisse monstrabitur, non solum ab oculis regum et principum, qui gubemacula publica sibi usurpant, hoc ipsum de romano populo mendaciter extimantes, ignorantie nebula eluetur, sed mortales omnes esse se liberos a iugo sic usurpantium recognoscent. 7.
(단테 알리기에리, De monarchia, Liber Secundus 1:15)
hoc est utrum romanus populus de iure sibi asciverit Imperii dignitatem;
(단테 알리기에리, De monarchia, Liber Secundus 2:3)
Ex hiis iam liquet quod ius, cum sit bonum, per prius in mente Dei est;
(단테 알리기에리, De monarchia, Liber Secundus 2:10)
et, cum omne quod in mente Dei est sit Deus, iuxta illud "Quod factum est in ipso vita erat", et Deus maxime se ipsum velit, sequitur quod ius a Deo, prout in eo est, sit volitum.
(단테 알리기에리, De monarchia, Liber Secundus 2:11)
Et cum voluntas et volitum in Deo sit idem, sequitur ulterius quod divina voluntas sit ipsum ius. 5.
(단테 알리기에리, De monarchia, Liber Secundus 2:12)
Et iterum ex hoc sequitur quod ius in rebus nichil est aliud quam similitudo divine voluntatis;
(단테 알리기에리, De monarchia, Liber Secundus 2:13)
Quapropter querere utrum de iure factum sit aliquid, licet alia verba sint, nichil tamen aliud queritur quam utrum factum sit secundum quod Deus vult.
(단테 알리기에리, De monarchia, Liber Secundus 2:15)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION