도구

도구

라틴어 문장 검색

Faenerator, inquit, appellatus est quasi φαινεράτωρ, ἀπο` τοῦ φαίνεσθαι ἐπι` το` χρηστότερον, quoniam id genus hominum speciem ostentent et commodi esse videantur inopibus nummos desiderantibus, idque dixisse ait Hypsicraten quempiam grammaticum, cuius libri sane nobiles sunt super his, quae a Graecis accepta sunt.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Sextus Decimus, XII 6:3)
' Festinat,' inquit, a fando dicitur, quoniam isti ignaviores, qui nihil perficere possunt, plus verborum quam operae habent.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Sextus Decimus, XIV 4:2)
Quando igitur, inquit, contra naturam forte conversi in pedes, brachiis plerumque diductis, retineri solent, aegriusque tunc mulieres enituntur, huius periculi deprecandi gratia arae statutae sunt Romae duabus Carmentibus, quarum altera 'Postverta' , ' Prorsa' altera, a recti perversique partus et potestate et nomine.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Sextus Decimus, XVI 5:1)
Nam sicut Aius, inquit, deus appellatus araque ei statuta est quae est infima nova via, quod eo in loco divinitus vox edita erat, ita Vaticanus deus nominatus penes quem essent vocis humanae initia, quoniam pueri, simul atque parti sunt, eam primam vocem edunt quae prima in Vaticano syllabast idcircoque 'vagire ' dicitur, exprimente verbo sonum vocis recentis.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Sextus Decimus, XVII 3:2)
Sed haec, inquit M. Varro, aut omnino non discimus aut prius desistimus quam intellegamus cur discenda sint.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Sextus Decimus, XVIII 7:1)
Voluptas autem, inquit, vel utilitas talium disciplinarum in postprincipiis existit, cum perfectae absolutaeque sunt;
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Sextus Decimus, XVIII 7:2)
Vetus, inquit, et nobilis Arion cantator fidibus fuit.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Sextus Decimus, XIX 3:1)
Homo, inquit, ibi territus, spe omni vitae perdita, id unum postea oravit, ut priusquam mortem obpeteret, induere permitterent sua sibi omnia indumenta et fides capere et canere carmen casus illius sui consolabile.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Sextus Decimus, XIX 13:1)
Nam 'paenitere,' inquiunt, tum dicere solemus, cum quae ipsi fecimus aut quae de nostra voluntate nostroque consilio facta sunt, ea nobis post incipiunt displicere sententiamque in iis nostram demutamus;
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Septimus Decimus, I 7:1)
Sicut hercle, inquiunt, non voluntarium fuit M. Caelio, quali forma nasceretur, cuius eum dixit 'non paenitere,' tamquam in ea causa res esset ut rationem caperet paenitendi.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Septimus Decimus, I 8:2)
Nam cum adversarii et obtrectatores M. Caeli, quoniam erat pulchro corpore, formam eius et faciem in suspiciones inpudicitiae accerserent, inludens Cicero tam absurdam criminationem, quod formam, quam natura fecerat, vitio darent, eodem ipso errore quem inludebat sciens usus est et non paenitet, inquit, M. Caelium, non deformem esse natum, ut vel hac ipsa re, quod ita dicebat, obprobraret adversariis ac per facetias ostentaret facere eos deridiculum, quod proinde Caelio formam crimini darent, quasi arbitrium eius fuisset, quali forma nasceretur.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Septimus Decimus, I 12:1)
Arma, inquit, plerique abiciunt atque inermi inlatebrant sese.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Septimus Decimus, II 4:1)
Ea, inquit, dum fiunt, Latini subnixo animo ex victoria inerti consilium ineunt.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Septimus Decimus, II 5:1)
Domus, inquit, suas quemque ire iubet et sua omnia frunisci.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Septimus Decimus, II 6:1)
Et Romani, inquit, multis armis et magno commeatu praedaque ingenti copiantur.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Septimus Decimus, II 10:1)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION