도구

도구

라틴어 문장 검색

certare socii civesque, utri reciperatae arcis suum decus facerent;
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber III 202:3)
trepidantibus inferunt signa Romani sociique, iam in vestibulum perruperant templi, cum P. Valerius inter primores pugnam ciens interficitur.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber III 203:2)
Hernici et Latini iussi milites dare ex foedere, duaeque partes sociorum in exercitu, tertia civium fuit.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber III 242:1)
postquam ad diem praestitutum venerunt socii, consul extra portam Capenam castra locat.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber III 242:2)
ubi cum Volsci, quia nondum ab Aequis venisset exercitus, dimicare non , quem ad modum quieti vallo se tutarentur, pararent, postero die Fabius non permixtam unam sociorum civiumque sed trium populorum tres separatim acies circa vallum hostium instruxit;
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber III 243:1)
inde signum observare iussit, ut pariter et socii rem inciperent referrentque pedem, si receptui cecinisset.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber III 244:1)
ibi non sociorum sicut in Algido res, sed suas Romanus populationibus agrorum amissas recipit.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber III 699:3)
victoriam honestam ex hostibus partam turpe domi de finibus sociorum iudicium populi deformavit.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber III 790:1)
adversus ea consul victis condiciones accipiendas esse, non ferendas respondit, neque ut venerint ad oppugnandos socios populi Romani suo arbitrio, ita abituros Volscos esse.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber IV 111:1)
Fabius et Aebutius consules, quo maiori gloriae rerum domi forisque gestarum succedere se cernebant, maxime autem memorabilem annum apud finitimos socios hostesque esse, quod Ardeatibus in re praecipiti tanta foret cura subventum, eo impensius, ut delerent prorsus ex animis hominum infamiam iudicii, senatus consultum fecerunt ut, quoniam civitas Ardeatium intestino tumultu redacta ad paucos esset, coloni eo praesidii causa adversus Volscos scriberentur.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber IV 121:1)
qui praeter minime populare ministerium, agro adsignando sociis quem populus Romanus suum iudicasset cum plebem offendissent, ne primoribus quidem patrum satis accepti, quod nihil gratiae cuiusquam dederant, vexationes ad populum iam die dicta ab tribunis, remanendo in colonia, quam testem integritatis iustitiaeque habebant, vitavere.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber IV 125:1)
in tesserarum prospero iactu vocem eius ambiguam, ut occidi iussisse videretur, a Fidenatibus exceptam causam mortis legatis fuisse, - rem incredibilem, interventu Fidenatium, novorum sociorum, de caede ruptura ius gentium, non aversum ab intentione lusus animum nec deinde in errorem versum facinus.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber IV 183:2)
deinde Veientium exercitu accito - nam Falisci perpelli ad instaurandum bellum neque clade Romanorum neque sociorum precibus potuere - duo populi transiere Anienem atque haud procul Collina porta signa habuere.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber IV 231:1)
Romanus odio accensus impium Fidenatem, praedonem Veientem, ruptores indutiarum, cruentos legatorum infanda caede, respersos sanguine colonorum suorum, perfidos socios, imbelles hostes compellans, factis simul dictisque odium explet.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber IV 356:2)
hi duo Etruriae populi, quia proximi regione erant, devictis Veiis bello quoque Romano se proximos fore credentes, Falisci propria etiam causa infesti, quod Fidenati bello se iam antea immiscuerant, per legatos ultro citroque missos iure iurando inter se obligati, cum exercitibus necopinato ad Veios accessere.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber V 93:1)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION