라틴어 문장 검색

Licet nescias, quae ratio oceanum effundat ac revocet, quare septimus quisque annus aetati signum imprimat, quare latitudo porticus ex remoto sperantibus non servet portionem suam, sed ultima in angustiis coeant et columnarum novissime intervalla iungantur, quid sit, quod geminorum conceptum separet, partum iungat, utrum unus concubitus spargatur in duos an totiens concepti sint, cur pariter natis fata diversa sint maximisque rerum spatiis distent, quorum inter ortus minimum interest :
(세네카, 행복론, Liber VII 6:1)
Magnis itaque curis exemptus et distorquentibus mentem nihil sperat aut cupit nec se mittit in dubium suo contentus.
(세네카, 행복론, Liber VII 13:4)
Numquam tantum sperat hyperbole, quantum audet, sed incredibilia adfirmat, ut ad credibilia perveniat.
(세네카, 행복론, Liber VII 118:1)
Non est ille, qualem speravimus ;
(세네카, 행복론, Liber VII 141:4)
omnis eius sermo ad hoc semper revolutus est, ut speraret otium.
(세네카, De Brevitate Vitae, Liber X, ad Pavlinvm: de brevitate vitae 19:2)
Omnis illis speratae rei longa dilatio est.
(세네카, De Brevitate Vitae, Liber X, ad Pavlinvm: de brevitate vitae 98:5)
cetera enim bona pro portione fortunae suae quisque sentit aut expectat maiora minoraque, ex clementia omnes idem sperant ;
(세네카, ad Neronem Caesarem: de clementia, Liber I 10:2)
Quid enim potest quisquam ab eo sperare, quem malum esse docuit ?
(세네카, ad Neronem Caesarem: de clementia, Liber I 147:4)
Caesar, ex magna parte sperare et confidere libet.
(세네카, ad Neronem Caesarem: de clementia, Liber II 7:2)
Cui nihil negares, huic hoc utique te non esse negaturam, licet omnis maeror contumax sit, spero, ut desiderio tuo velis a me modum statui.
(세네카, De Consolatione ad Helvium, Liber XII, ad Helviam matrem: de consolatione 5:2)
Itaque loquax et in contumelias praefectorum ingeniosa provincia, in qua etiam qui vitaverunt culpam non effugerunt infamiam, velut unicum sanctitatis exemplum suspexit et, quod illi difficillimum est, cui etiam periculosi sales placent, omnem verborum licentiam continuit et hodie similem illi, quamvis numquam speret, semper optat.
(세네카, De Consolatione ad Helvium, Liber XII, ad Helviam matrem: de consolatione 137:2)
ut quidem nullum omnino esse eum patiatur, nec sperandum ulli nec concupiscendum est.
(세네카, De Consolatione ad Polybium, Liber XI, ad Polybium: de consolatione 113:2)
Qualis fuerit cogita qualisque sperari potuerit.
(세네카, De Consolatione ad Polybium, Liber XI, ad Polybium: de consolatione 115:3)
Ad hoc genitus es, ut perderes, ut perires, ut sperares, metueres, alios teque inquietares, mortem et timeres et optares et, quod est pessimum, numquam scires, cuius esses status.
(세네카, De Consolatione ad Marciam, L. Annaei Senecae dialogorum Liber VI: ad Marciam, De Consolatione 95:4)
O ignaros malorum suorum, quibus non mors ut optimum inventum naturae laudatur expectaturque, sive felicitatem includit, sive calamitatem repellit, sive satietatem ac lassitudinem senis terminat, sive iuvenile aevom dum meliora sperantur in flore deducit, sive pueritiam ante duriores gradus revocat, omnibus finis, multis remedium, quibusdam votum, de nullis melius merita quam de is, ad quos venit antequam invocaretur !
(세네카, De Consolatione ad Marciam, L. Annaei Senecae dialogorum Liber VI: ad Marciam, De Consolatione 116:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION