라틴어 문장 검색

ut, si quid contrarium accideret aut etiam quid difficile nuntiaretur, scientes hi, qui circa regionem erant, cui esset rerum summa derelicta, non turbarentur.
(불가타 성경, 마카베오기 하권, 9장24)
Ideoque festinate et mittite aliquos, ut nos quoque sciamus cuius estis voluntatis.
(불가타 성경, 마카베오기 하권, 11장37)
considerans Maccabaeus adventum multitudinis et apparatum varium armorum et ferocitatem bestiarum, extendens manus in caelum prodigia facientem Dominum invocavit, sciens quoniam non est per arma, sed prout ab ipso iudicatum fuerit dignis tribuit victoriam.
(불가타 성경, 마카베오기 하권, 15장21)
Quae cum per se nullius fere pretii sit, maximi momenti ad res arithemticas facta est antiquissimis, quae quantum scimus in nostris litteris exstant, vestigiis eorum signorum, quibus nunc numeros describimus.
(보이티우스, De Arithmetica, Prefationes, Praefatio Editoris 4:16)
Scire autem oportet, quae sint curtae pyramides, vel quae his curtae, vel quae ter curtae vel quater et deinceps secundum numerorum adiectionem.
(보이티우스, De Arithmetica, Liber secundus, De curtis pyramidis 1:1)
Quodsi nec Anaxagorae fugam nec Socratis uenenum nec Zenonis tormenta, quoniam sunt peregrina, nouisti, at Canios, at Senecas, at Soranos, quorum nec peruetusta nec incelebris memoria est, scire potuisti.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Primus, VI 1:12)
Scis me haec et uera proferre et in nulla umquam mei laude iactasse;
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Primus, VIII 3:28)
— Atqui scis unde cuncta processerint.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Primus, XII 1:16)
— Hocine interrogas, an esse me sciam rationale animal atque mortale?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Primus, XII 1:24)
Scio, et id me esse confiteor.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Primus, XII 1:25)
— Iam scio, inquit, morbi tui aliam uel maximam causam;
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Primus, XII 1:29)
Ad haec, quem caduca ista felicitas uehit uel scit eam uel nescit esse mutabilem.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, VII 3:9)
Si scit, metuat necesse est ne amittat quod amitti posse non dubitat;
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, VII 3:11)
Et quoniam tu idem es cui persuasum atque insitum permultis demonstrationibus scio mentes hominum nullo modo esse mortales, cumque clarum sit fortuitam felicitatem corporis morte finiri, dubitari nequit, si haec afferre beatitudinem potest, quin omne mortalium genus in miseriam mortis fine labatur.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, VII 3:15)
Quodsi multos scimus beatitudinis fructum non morte solum uerum etiam doloribus suppliciisque quaesisse, quonam modo praesens facere beatos potest quae miseros transacta non efficit?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, VII 3:16)

SEARCH

MENU NAVIGATION