라틴어 문장 검색

Si enim viderit amicum secretius loquentem cum aliquo, proditionem putabit.
(DE AMICITIA, CAPUT XIV. Qui minus idonei ad amicitiam. 1:8)
Attamen in his, qui probati digni que putantur, erumpunt saepe vitia, tum in ipsos amicos, tum in alienos, quorum tamen ad amicos redundat infamia.
(DE AMICITIA, CAPUT XV. Qui idonei. Amicitia dissuenda, non rumpenda. 2:9)
Quatuor subinde gradus in amicitia, quibus ad eius summam pervenitur, constituendos putavimus;
(DE AMICITIA, CAPUT XVII. Ad amicitiam quatuor requiruntur. 1:30)
Putas ne quemquam mortalium esse qui non velit amari?
(DE AMICITIA, CAPUT XXII. Patientia. 2:16)
Si quem videres inter multos vivere, et omnes habere suspectos, quasi insidiatores capitis sui timere omnes, nullum diligere, nec se diligi a quoquam putare, non eum miserrimum iudicares?
(DE AMICITIA, CAPUT XXII. Patientia. 2:20)
Num omnes illos quos sic diligis et a quibus sic diligeris, te in amicitiam assumpsisse putabimus?
(DE AMICITIA, CAPUT XXII. Patientia. 2:35)
solus Ionathas qui solus iustius poterat invidere, patri resistendum putavit, deferendum amico, praebendum in tanta adversitate consilium, et amicitiam regno praeferens:
(DE AMICITIA, CAPUT XXIV. De cultu amicitiae. 2:12)
Etsi laedi se putet amicus, tu tamen corripe.
(DE AMICITIA, CAPUT XXVII. Correptio amici. 1:19)
Debet enim amicus amico compati, condescendere, vitium eius suum putare;
(DE AMICITIA, CAPUT XXVII. Correptio amici. 1:29)
Sed scire velim si amicus potentior fuerit, possit que ad honores vel quaslibet dignitates, quos voluerit promovere, utrum debeat eos quos diligit et a quibus diligitur, caeteris in tali promotione praeferre, et inter ipsos quem amplius diligit eis quos minus diligit anteferre?
(DE AMICITIA, CAPUT XXVII. Correptio amici. 2:26)
Sunt enim nonnulli qui se putent non amari, quia non possunt promoveri;
(DE AMICITIA, CAPUT XXVII. Correptio amici. 2:29)
Unde non parvas discordias inter eos, qui putabantur amici, ortas novimus;
(DE AMICITIA, CAPUT XXVII. Correptio amici. 2:31)
Ego quoque vicem rependens amico, accepta occasione durius obiurgandum putavi, nec quibusdam quasi conviciis parcens, eum libertati meae nec impatientem reperi, nec ingratum.
(DE AMICITIA, CAPUT XXVIII. Epilogus. 2:6)
qui meum pectus quodammodo suum putarem, et eius meum, ipse que similiter.
(DE AMICITIA, CAPUT XXVIII. Epilogus. 2:10)
constiterit que tibi amicitiam eum virtutem putare, non quaestum;
(DE AMICITIA, CAPUT XXVIII. Epilogus. 3:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION