라틴어 문장 검색

LM erat ad LB ut 2 ad 9 & producta transibat per stellam H. His determinabantur positiones fixarum inter se.
(아이작 뉴턴, 자연철학의 수학적 원리, 세상의 체계에 대하여 3권, 제안 41 17:6)
ubi positiones fixarum ad stellas A & B minus accuratè determinare potui.
(아이작 뉴턴, 자연철학의 수학적 원리, 세상의 체계에 대하여 3권, 제안 41 25:9)
Jam ad Orbem Cometae determinandum;
(아이작 뉴턴, 자연철학의 수학적 원리, 세상의 체계에 대하여 3권, 제안 41 26:1)
Haec omnia per scalam partium aequalium & chordas angulorum ex Tabula Sinuum naturalium collectas determinavi graphicè;
(아이작 뉴턴, 자연철학의 수학적 원리, 세상의 체계에 대하여 3권, 제안 41 26:18)
Orbium verò transversas diametros & revolutionum tempora periodica ex collatione Cometarum in iisdem orbibus post longa temporum intervalla redeuntium determinanda relinquo.
(아이작 뉴턴, 자연철학의 수학적 원리, 세상의 체계에 대하여 3권, 제안 41 54:3)
“Unde patet quod natura nihil est aliud quam ratio cuiusdam artis, scilicet divinae, indita rebus, qua ipsae res moventur ad finem determinatum:
(교황, 프란치스코, 회칙, 찬미받으소서 102:6)
Non consideramus ea solummodo ut determinemus qualis sit eorum usus rationalis, sed quod intrinsecum bonum habent ab eiusmodi usu seiunctum.
(교황, 프란치스코, 회칙, 찬미받으소서 184:3)
Haud facile est explicare hanc sanam humilitatem felicemque sobrietatem si autonomiam obtinemus, si de vita nostra excludimus Deum eiusque locum nostrum illud “ego” occupat, si credimus nostrum subiectivum arbitrium determinare quod bonum est aut malum.
(교황, 프란치스코, 회칙, 찬미받으소서 285:6)
quippe hanc conprendere promptum est, quam modus et species determinat, at Deus ingens atque superfusus trans omnia nil habet in se extremum, ut claudi valeat sensuve teneri, inconprensa manet virtus, cui linea defit ultima, quam spatium non mensurabile tendit, ergo animam factam, magno et factore minorem maioremque aliis atque omnibus imperitantem, corruptela putris nascentem turbida carnis concipit, ac membris tabentibus interfusam participat de faece sua;
(프루덴티우스, Apotheosis, section 3267)
sed quis, tyranne pertinax, hunc inpotentem spiritum determinabit exitus?
(프루덴티우스, Peristephanon Liber, Passio Sancti Vincenti Martyris.128)
Cicero maxime quinque defendit, ut sit propositio, deinde ratio eius, tum adsumptio et eius probatio, quinta complexio;
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber V 354:2)
quia vero interim et propositio non egeat rationis et adsumptio probationis, nonnunquam etiam complexione opus non sit, et quadripertitam et tripertitam et bipertitam quoque fieri posse ratiocinationem.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber V 354:3)
ita erit prima intentio, secunda adsumptio, tertia connexio.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber V 355:4)
adsumptionem deinde ponit:
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber V 357:1)
huius adsumptionis quarto in loco iam porro inducunt approbationem;
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber V 357:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION