라틴어 문장 검색

Quidam amico in omni beneficio vel obsequio vicem rependere, satis dare amicitiae credunt.
(DE AMICITIA, CAPUT VII. Amicitia quid. 2:12)
Unde aliquam certam mihi in amicitia metam a te opto constitui;
(DE AMICITIA, CAPUT VII. Amicitia quid. 2:14)
Certam in amicitia metam Christus ipse praefixit:
(DE AMICITIA, CAPUT VII. Amicitia quid. 2:21)
Cum maior esse non possit amicitia, cur non satis sit?
(DE AMICITIA, CAPUT VII. Amicitia quid. 2:26)
Quid si pessimi quique vel ethnici in consensu facinorum et flagitiorum sic se diligant, ut velint pro invicem mori, eos ne ad summam amicitiae conscendisse fatebimur?
(DE AMICITIA, CAPUT VII. Amicitia quid. 2:28)
cum inter pessimos amicitia esse non possit.
(DE AMICITIA, CAPUT VII. Amicitia quid. 2:31)
quomodo ad amicitiam vel aspirare eum fas est, cum ortus eius ex virtutis opinione procedat?
(DE AMICITIA, CAPUT VII. Amicitia quid. 2:38)
Foedus est enim amor, nec amicitiae nomine dignus, quo turpe aliquid exigitur ab amico, quod necesse est eum facere, qui necdum vitiis aut sopitis aut depressis, ad quaelibet illicita, vel illicitur vel impellitur.
(DE AMICITIA, CAPUT VII. Amicitia quid. 2:40)
Sed nec amicos Absalon amicitiae virtus excusat, qui perduellioni praebentes assensum, contra patriam arma tulerunt.
(DE AMICITIA, CAPUT VII. Amicitia quid. 2:48)
Cernitis igitur, nisi inter bonos amicitiam stare non posse.
(DE AMICITIA, CAPUT VII. Amicitia quid. 2:50)
Quid igitur nobis cum amicitia, qui boni non sumus?
(DE AMICITIA, CAPUT VII. Amicitia quid. 2:52)
Inter tales profecto amicitiam oriri, a talibus conservari, in talibus perfici posse non ambigimus.
(DE AMICITIA, CAPUT VII. Amicitia quid. 3:4)
Fere in illorum cado sententiam qui amicitiam dicunt esse cavendam, rem videlicet plenam sollicitudinis atque curarum, nec timoris vacuam, multis etiam obnoxiam doloribus.
(DE AMICITIA, CAPUT VIII. Amicitiae sunt et naevi. An ideo abnuenda. 1:2)
Nihil praeterea difficilius aestimant, quam amicitiam usque ad diem vitae extremum permanere;
(DE AMICITIA, CAPUT VIII. Amicitiae sunt et naevi. An ideo abnuenda. 1:4)
turpe que nimis sit post initam amicitiam rem in contrarium verti.
(DE AMICITIA, CAPUT VIII. Amicitiae sunt et naevi. An ideo abnuenda. 1:5)

SEARCH

MENU NAVIGATION